Ενα ιδιότυπο παιδικό στέκι
Κύριε διευθυντά,
επειδή οι παιδικές χαρές που φροντίζονται από τον δήμο
είναι μόλις δύο (οι άλλες είναι παρατημένες στην τύχη τους), οι
ελεύθεροι χώροι και οι γειτονιές εξαφανίζονται, δημόσιοι εσωτερικοί
χώροι κατάλληλοι για παιδιά δεν υπάρχουν, επειδή παιδική
“διασκέδαση” σημαίνει πια βιντεοπαιχνίδια, τηλεόραση,
φαστφουντάδικα και βέβαια ιδιωτικοί παιδότοποι όπου το χέρι
πρέπει να μπει βαθιά στην τσέπη.
Γι’ αυτό, κάποιοι γονείς που δεν βρίσκουμε ικανοποιητικούς
χώρους στην πόλη μας για τα παιδιά μας, εδώ και λίγους μήνες
δημιουργήσαμε έναν όμορφο και ζεστό παιδότοπο όπου όλοι
μαζί παίζουμε, αυτοσχεδιάζουμε, γελάμε, επικοινωνούμε. Με
συλλογική εργασία και έξοδα, φαντασία και μεράκι, διαμορφώσαμε
μέσα στο κτήριο της κατάληψης Ρόζα Νέρα έναν χώρο
αποκλειστικά γι’ αυτό τον σκοπό. Κάτι αντίστοιχο δεν υπάρχει
στην πόλη μας και ελπίζουμε να προσφερθούν και άλλοι χώροι
για τέτοια εγχειρήματα.
Η κατάληψη Ρόζα Νέρα αποτελεί εδώ και 6 χρόνια ένα ενδιαφέρον
πείραμα συλλογικής και δημοκρατικής αυτοδιαχείρισης.
Λειτουργεί ως πολυχώρος ανοιχτός στον κόσμο, ενώ έχουν
γίνει και γίνονται ποικίλες κοινωνικές δραστηριότητες. Όλες
προσφέρονται χωρίς κανένα χρηματικό αντίτιμο ή άλλου είδους
ανταποδοτική υποχρέωση.
Γνωρίζοντας τα παραπάνω, αναρωτιέται κανείς γιατί ενοχλεί
τον πρύτανη του πολυτεχνείου Κρήτης, που σε συνεντεύξεις
του μιλάει για «κατοχή» του μέχρι πριν εγκαταλειμμένου
κτιρίου της Μεραρχίας. Χωρίς καμία οικονομική βοήθεια και
με δικά τους μέσα, οι άνθρωποι της κατάληψης κατάφεραν να
μετατρέψουν σε λειτουργικό κτίριο ένα επί σειρά ετών αφημένο
ερείπιο.
Όπως προαναφέραμε, μια από τις δραστηριότητες είναι
αυτή του παιδικού στεκιού, όπου πολλοί γονείς φέρνουμε τα
παιδιά μας. Αυτό, νομίζουμε, αποτελεί κοινωνική προσφορά,
που θα έπρεπε να είναι παράδειγμα τόσο για την πανεπιστημιακή
κοινότητα όσο και για την τοπική αυτοδιοίκηση. Να
αξιοποιήσουν τους εγκαταλειμμένους χώρους (Μαρκόπουλο,
στρατόπεδο στη Χαλέπα), να φροντίσουν τους παρατημένους
και βρώμικους (πάρκο ειρήνης, δεκάδες παιδικές χαρές και πλατείες),
να αναπτύξουν αυτούς που υπολειτουργούν (πνευματικό
κέντρο), να είναι ανοιχτοί και χωρίς αντίτιμο προς όφελος της
κοινωνίας.
Γονείς από το παιδικό στέκι της
Ρόζα Νέρα