Category: Κατάληψη Rosa Nera

Πέμπτη 17/6

21:00 Αυτοδιαχειριζόμενος καφενές με ταινία μικρού μήκους : A Tornallom

Παρασκευή 18/6

19:30 συζήτηση : " Η κρίση τους, οι αντιστάσεις μας"

23:00 θεατρική παράσταση : "Η Εβραία" του Μπρέχτ απο τους "Επόμενους"

Σάββατο 19/6

Απο το απόγευμα θα λειτουργεί χαριστικό αντιπαζάρι

18:00 εργαστήριο Καλαθοπλεκτικής

21:00 θεατρική παράσταση : "Εθνικότητα μου είναι το χρώμα του ανέμου" από τη "Bufoonata" (villa amalias)

23:00 Συναυλία με τους Zero Project, Dala Sun, The Crooks

Κυριακή 20/6

17:00 εργαστήριο κεραλοιφών

18:00 εργαστήριο σαπουνιού με την μέθοδο ψυχρής ανάδευσης

19:00 συζήτηση : "Μια παραγωγή στη βάση της αλληλεγγύης"

21:30 φαγοπότι μετα μουσικής με τους "Λαική οργή"

Η ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ Της 5ης ΤΟΥ ΜΑΗ ΚΑΙ ΟΙ 3 ΝΕΚΡΟΙ

Η 5^η του Μάη ήταν μέρα χαράς και μέρα πένθους.

ΧΑΡΑΣ γιατί μετά από μεγάλο διάστημα αδράνειας εκατοντάδες χιλιάδες συνολικά εργάτες, μισθωτοί και συνταξιούχοι ξεχύθηκαν στους δρόμους σε όλες τις πόλεις.

Ενώ μέχρι τότε οι αλλεπάλληλες ανακοινώσεις μέτρων από την κυβέρνηση-υπάλληλο των τραπεζών προκαλούσε μόνο υποτονικές αντιδράσεις, με το τελευταίο πακέτο επίθεσης σε μισθούς-συντάξεις-ωράριο, το ποτήρι ξεχείλισε. Στην Αθήνα μια επιθετική διαδήλωση 150.000 εξοργισμένων, με έντονα συγκρουσιακό χαρακτήρα, έδινε για ώρες μάχη για να εισβάλει στη βουλή με κακές διαθέσεις. Ηλικιωμένες γυναίκες μαζί με γέρους συνταξιούχους πέταγαν πέτρες στις κρατικές συμμορίες χέρι χέρι με μεσόκοπους υπάλληλους, νέους εργάτες και άνεργους. Τα μάτια και οι καρδιές των προλετάριων της Ευρώπης και όλου του κόσμου ήταν στραμμένα στους δρόμους της Αθήνας. Και όχι μόνο των προλετάριων. Οι κυβερνήτες και οι τραπεζίτες της Ευρώπης, ανήσυχοι, ανοικτά εκφράζανε τους φόβους τους για πυροδότηση εξέγερσης σε Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Γαλλία. Το ενδεχόμενο να ανατραπούν τα σχέδια των αρχουσών τάξεων της Ευρώπης φαινόταν ρεαλιστικό.

Εκείνο το απόγευμα της 5^ης του Μάη 2010 παίζονταν πολλά. Και όλα ήταν πιθανά.

Συνέβη το χειρότερο. .Ήρθε το σοκ και το πένθος.

ΤΟ ΠΕΝΘΟΣ: Τρείς υπάλληλοι δολοφονήθηκαν μέσα σε μια τράπεζα.

Δεν ξέρουμε και μάλλον δεν θα μάθουμε ποτέ τι σόι καθάρματα ήταν αυτοί που έκαψαν τρείς ανθρώπους ζωντανούς.

Υπάρχουν οι βαλτοί. Πάντα υπήρχαν. Και δεν θα ήταν η πρώτη φορά που το ελληνικό κράτος στήνει ένα έγκλημα όταν αυτό το βολεύει.

Υπάρχουν και οι ηλίθιοι. Ηλίθιοι που δεν πέρασε από το μυαλό τους ότι μπορεί να καούν άνθρωποι. Ή ηλίθιοι, που κάποιοι βαλτοί τους φουσκώνουν τα μυαλά

Υπάρχουν κι’ οι ασυνείδητοι. Που λίγο θα νοιαστούν για την πιθανότητα να κινδυνέψει κάποιος.

Υπάρχουν και οι μισάνθρωποι, οι θρασύδειλοι, οι κολλημένοι στο φετιχισμό της βίας και στον ελιτισμό της αυτοαναφορικότητας, οι τρείς και ο κούκος αυτοχρισμένοι «πρωτοπορία», αυτοί που δεν πατάν σε συνέλευση, περιφρονούν τις συνελεύσεις και τις αποφάσεις τους, το τι συμφωνήθηκε για την κάθε πορεία, αν θα είναι συγκρουσιακή ή όχι, αν θα σπάσει και αν θα κάψει τι θα σπάσει και τι θα κάψει, τι δεν θα σπάσει και τι δεν θα κάψει, τη φροντίδα να μην αδικηθεί κανείς, την επίμονη φροντίδα να μην κινδυνέψει κανείς αθώος.

Όποιοι κι’ αν ήταν, ό,τι κι’ αν ήταν αυτοί οι τρείς ή τέσσερεις που κάψανε τους τρείς υπάλληλους, εκτός από την δολοφονία κατάφεραν και άλλα πράγματα:

– Δώσανε τροφή στους ρουφιάνους των καναλιών να ρίχνουν λάσπη σε συλλογικότητες και καταλήψεις.

– Βάλανε βούτυρο στο ψωμί του κάθε υπουργού μπάτσων να ενοχοποιεί ένα ολόκληρο κίνημα.

– Βοηθήσανε το κάθε ΚΚΕ να προβοκατορολογεί για ένα ολόκληρο πολιτικοκοινωνικό κίνημα.

– Ενεργοποίησαν συντηρητικά αντανακλαστικά τμημάτων της κοινωνίας στέλνοντάς την σπίτι της ή ακόμα χειρότερα στην αγκαλιά μπάτσων και φασιστών.

– Δυσφημήσανε την πρακτική της σύγκρουσης με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς.

– Τέλος μαχαίρωσαν πισώπλατα ένα κίνημα πάνω στην γέννησή του. Αν αφού ανακοινώθηκαν τα τελευταία μέτρα τόσο μεγάλο οργισμένο πλήθος ξεχύθηκε στους δρόμους, την άλλη μέρα που θα τα ψήφιζαν στην βουλή, όλοι, εχθροί και φίλοι, ήξεραν ότι το πλήθος θα ήταν πολύ μεγαλύτερο, πολύ πιο οργισμένο. Την άλλη μέρα όμως μετά το σοκ των θανάτων, ελάχιστοι βγήκαν στους δρόμους. Μαζί με τρείς ζωές, μια ιστορική ευκαιρία χάθηκε.

 

 

Η αναγκαιότητα για εξέγερση, η αναγκαιότητα για επανάσταση, όχι απλώς συνεχίζει να υπάρχει αλλά κάθε μέρα που περνά γίνεται και πιο επιτακτική γιατί κράτος και κεφάλαιο γίνονται όλο και πιο επιθετικά.

Ο κόσμος μούδιασε στις 5 του Μάη, αλλά θα ξαναβγεί στους δρόμους.

Τότε, και μέχρι τότε, κάθε άτομο, κάθε συλλογικότητα, κάθε πολιτικός χώρος, κάθε διαδήλωση, πρέπει να υπερασπίζει και να περιφρουρεί την συλλογικότητα, τον πολιτικό χώρο, τη διαδήλωση, το ευρύτερο κίνημα από βαλτούς, ηλίθιους, ασυνειδήτους, μισάνθρωπους, θρασύδειλους, κολλημένους, αυτοχρισμένες «πρωτοπορίες», περιφρονητές συλλογικών αποφάσεων.

Ο αγώνας συνεχίζεται.

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ROSA NERA               www.rosanera.squat.gr

ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΔΕΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΟΥΝΤΑΙ

Mπροστά σε μια γενικευμένη κοινωνική αποσταθεροποίηση η Κυριαρχία προσπαθεί να εμφανιστεί ως ο βασικός διαμορφωτής των ιστορικών εξελίξεων που συμβαίνουν στον ελλαδικό χώρο. Η βίαιη προλεταριοποίηση των μέχρι πρότινος μικροαστικών στρωμάτων και η περαιτέρω απαθλίωση των συνθηκών ζωής για όλο και μεγαλύτερα κοινωνικά κομμάτια, σηματοδοτούν τεράστιες ανακατατάξεις στο επίπεδο των κοινωνικών δυνάμεων. Ζούμε την ιστορική μετάβαση σε ένα νέο καθεστώς, του οποίου η μορφή και το περιεχόμενο βρίσκονται ακόμη υπό διαμόρφωση. Τα θεμέλια του 35χρονου αστικο-δημοκρατικού καθεστώτος και η κοινωνική συναίνεση που το συνοδεύει έχουν διαρραγεί. Η Κυρίαρχη Τάξη έχει διασαλευτεί. Τα κοινωνικά εκείνα κομμάτια που επέλεξαν να εξεγερθούν, αρνούμενα την εκμετάλλευση και την υποτίμηση της ζωής τους έχουν ήδη κηρύξει και από την πλευρά τους –δημόσια και τυπικά- τον πόλεμο στους κυρίαρχους από το δεκέμβρη του 2008.

Έκτοτε μια ισχυρή, δυναμική και ετερόκλητη κοινωνική μειοψηφία προσπαθεί να ανταγωνιστεί τις κυρίαρχες επιταγές, να απαντήσει και να αντισταθεί στους στρατηγικούς σχεδιασμούς της εξουσίας. Ένα μόνο κομμάτι αυτού του μορφώματος είναι και το πλέγμα των καταλήψεων, των ανοιχτών κοινωνικών χώρων και στεκιών, που απλώνονται πλέον σε όλο τον ελλαδικό χώρο. Μέσα σε αυτήν την υπό διαμόρφωση κοινωνική δυναμική οι καταλήψεις και τα στέκια λειτουργούν ως σημεία συσπείρωσης αγωνιστών, ως κύτταρα αντίστασης και ως χώροι πολιτικής-κινηματικής ζύμωσης αντιλήψεων και συνειδήσεων. Ταυτόχρονα προσπαθούν να κινητοποιηθούν και να πάρουν πολιτικές πρωτοβουλίες ανταγωνιστικές και μη ενσωματώσιμες στην κυρίαρχη τάξη.

Το αστικο-Δημοκρατικό Καθεστώς, στην προσπάθειά του να καθορίσει την “τελική” έκβαση του νέου κοινωνικού συμβολαίου, επιχειρεί να αποσυνθέσει και να διαλύσει τις κοινωνικές εκείνες δυνάμεις που δεν αφομοιώνονται στην Κυρίαρχη Τάξη. Ταυτόχρονα προσπαθεί να απομονώσει και να καταστείλει εκείνα τα κομμάτια που μπορούν να δώσουν επικίνδυνη, για την εξουσία, τροπή στις εξελίξεις, διαχέοντας τις αντιλήψεις και τις πρακτικές τους στην κοινωνία. Σε αυτή τη συγκυρία, το κράτος επιστρατεύει όλα του τα όπλα, όχι απλώς για να καταστείλει τα πιο ριζοσπαστικά κομμάτια, αλλά για να επιτηρεί όλο το πλέγμα των κοινωνικών σχέσεων, ώστε κάθε υπόνοια αντικαθεστωτικής σκέψης ή/και δράσης να καταπνίγεται εν τη γεννέσει. Οι καταλήψεις και τα στέκια δεν θα μπορούσαν φυσικά να μείνουν στο απυρόβλητο. Επαγγελματίες χειραγωγοί και συκοφάντες δημιοσιογραφίσκοι, πρυτάνεις, μπάτσοι, παρακρατικοί και φασίστες προσπαθούν να λασπολογήσουν, να τρομοκρατήσουν, να καταστείλουν και να σπάσουν τα ερείσματα που έχουν οι καταλήψεις και τα στέκια σε κομμάτια της κοινωνίας και να τα διαχωρίσουν από το ευρύτερο κοινωνικό κίνημα στο οποίο συμμετέχουν και συνδιαμορφώνουν. Έτσι τους τελευταίους μόνο μήνες είχαμε εισβολή μπάτσων στο Ρεσάλτο, χειροβομβίδα στο στέκι μεταναστών, βόμβα στο buena ventura, απόπειρες εμπρησμού (αγρός, villa amalias, λέλας καραγιάννη), επιθέσεις φασιστοειδών σε rosa nera, κτήμα πραπόπουλου.

Στα χανιά, τα χριστούγεννα του 2009, η πρυτανεία και οι μπάτσοι αδειάζουν την κατάληψη παπαδοπέτρου, αφαιρώντας ταυτόχρονα και όλα τα πορτοπαράθυρα. Την ίδια περίοδο ξαναρχίζουν να πιπιλίζουν το “ζήτημα του κτιρίου της παλαιάς μεραρχίας”, που είναι κατειλημμένο εδώ και έξι χρόνια (Rosa Nera). Μετά την ακύρωση της διαδικασίας για τη δημοπράτηση της κατάληψης rosa nera (2.3.10), οι πρυτανικές αρχές την αναβάλλουν και την πραγματοποιούν εν κρυπτώ. Το έργο αναλαμβάνει εταιρεία απ’ τη χαλκίδα. Ταυτόχρονα, μέσα από δημοσιεύματα και αρθογραφίες “ευυπόληπτων” παραγόντων της πόλης, συκοφαντούν και λασπολογούν την κατάληψη, ενώ η πρυτανεία μέσω συσκέψεων προσπαθεί να φτιάξει τη συμμαχία εκείνη (δήμαρχο, νομάρχη, πρόεδρο ΤΕΕ, δικηγόρους κ.ά.) που θα της επιτρέψει να φτιάξει την κοινωνική συναίνεση για την εκκένωση της κατάληψης. Ανάλογες μεθοδεύσεις είχαν γίνει και για την κατάληψη παπαδοπέτρου. Δεν μας ενδιαφέρει σε καμία περίπτωση ποιες “εκπαιδευτικές” ή άλλου τύπου “ανάγκες” θέλουν να στεγάσουν στο κτίριο της κατάληψης. Απ’ τη δικιά μας οπτική σκοπιά, αυτό που θέλουν δεν είναι τίποτε παραπάνω από το να διαλύσουν ένα χώρο αντίστασης και πολιτικής-πολιτιστικής δραστηριοποίησης. Και είναι διατεθειμένοι να το κάνουν ακόμα κι αν χρειαστεί να σπαταλήσουν 5,5 εκατομμύρια για την “αναστύλωση” του κτιρίου.

Οι καταλήψεις και τα στέκια επιχειρούν να πραγματώσουν, έστω και σε μοριακό επίπεδο, αυτόνομες και αντι-θεσμικές μορφές κοινωνικής οργάνωσης. Προσπαθούν να χτίσουν κοινωνικές σχέσεις αδιαμεσολάβητες από το εμπόρευμα, το θέαμα, το χρήμα. Στηρίζονται στις αρχές της αλληλεγγύης, της αντιιεραρχίας, της ισοτιμίας με στόχο να δημιουργηθούν αυτόνομες–αντιεξουσιαστικές μορφές κοινωνικών δεσμών. Όσο η εξουσία θα προσπαθεί να απομονώσει, να εκφοβίσει και να καταστείλει, άλλο τόσο θα εντείνουμε τη δράση και την αντίστασή μας.

Αλληλεγγύη στις καταλήψεις

10, 100, 1000άδες καταλήψεις

Αλληλεγγύη στη Rosa Nera

αλληλέγγυοι/ες αναρχικοί/ες

ΣΤΕΛΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΟΥΣ ΜΑΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ROZA NERA…

Το λιμάνι των Χανίων είναι γνωστό για το ηλιοβασίλεμα του. Το σημείο από το οποίο φαίνεται καλύτερα είναι η κατάληψη roza nera, αυτοί που υψώνουν τείχη και το κρύβουν, δεν θα καταλάβουν…
Τι δυστυχία  του ήλιου  να ανατέλλει στον κόσμο τους…

Από τις 2/3/10 ξεκίνησε η διαδικασία δημοπράτησης του κτιρίου όπου στεγάζεται εδώ και 6 χρόνια η κατάληψη Rosa Nera που βρίσκεται στα Χανιά, προκειμένου να ανακατασκευαστεί και να μετατραπεί σε έναν χρήσιμο και  άμεσα εκμεταλλεύσιμο χώρο για τα αφεντικά και τους  θεσμικούς παράγοντες. Παρόλο που αποκρύφτηκε  από τη δημοσιότητα για να αποφευχθούν οι δεδομένες κοινωνικές αντιδράσεις,η πρώτη διαδικασία της δημοπρασίας διεκόπη όταν καταληψίες μαζί με αλληλέγγυους/ες την  εμπόδισαν με παρέμβαση τους. Τελικά, η δημοπρασία ολοκληρώθηκε μια επόμενη μέρα άλλου, εκτός του χώρου πολυτεχνείου.

Ο πρύτανης δηλώνει ότι οι εργασίες θα ξεκινήσουν έως τέλος Μαρτίου και θα λήξει η κατάληψη. Από εκείνη τη στιγμή ξεκινάει η ενεργοποίηση όλου του θεσμικού συρφετού, των τοπικών παραγόντων της πόλης, το οποίο προσπαθεί με δηλώσεις και συσκέψεις, να βρει τον δρόμο προς την βίαιη εκκένωση  των καταληψιών από τον ζωτικό και πολιτικό τους χώρο. Στην προσπάθεια αυτή μηχανεύονται  τρόπους για να αποσπάσουν την απαραίτητη κοινωνική συναίνεση που θα στρώσει τον δρόμο στις δυνάμεις καταστολής.

Όμως οι καταλήψεις είναι χώροι στους οποίους εδαφικοποιούνται οι επιθυμίες,  η πορεία  των οποίων δεν μπορεί να οριστεί από τους  κυρίαρχους.
Σε ένα σύστημα που περνάει κρίση, οι καταλήψεις είναι οι χώροι που τους δημιουργούν πρόβλημα, οι χώροι στους οποίους  γεννιούνται και ορθώνονται  οι κοινωνικές αντιστάσεις, οι χώροι που φοβούνται. Είναι προπύργια αγώνα.

Μέσα στις καταλήψεις αλλά και έξω από αυτές δοκιμάζεται ο αγώνας συλλογικά και αμφισβητείται ο κόσμος της εξατομίκευσης. Ο αντιθεσμικός, αδιαμεσολάβητος και αυτοοργανωμένος χαρακτήρας των καταλήψεων  που απλώνεται σαν ιστός σε όλες τις πόλεις τρομάζει τον κυρίαρχο κόσμο, αυτόν που σμιλεύεται από σχέσεις ιεραρχίας,καταπίεσης και της εκμετάλλευσης,καταστολής και συναίνεσης.

Όπως αναφέρεται σε κείμενο της κατάληψης:

Η υπεράσπιση της Rosa Nera και των καταλήψεων…δεν μπορεί παρά να είναι κομμάτι του αγώνα για αυτοκαθορισμό και ελευθερία. Αφορά στους κοινωνικούς χώρους γιατί όταν απειλείται ένας απειλούνται όλοι. Καθετί που χάνεται από απ’ τη μεριά των πολλών γίνεται όπλο αγριότερης εκμετάλλευσης στα χέρια των λίγων ισχυρών. Το δικό μας όπλο είναι η αλληλεγγύη. Αυτή μας κρατάει όρθιους απέναντι στην βαρβαρότητα και απελευθερώνει αστείρευτες δυνάμεις αντίστασης και ανατροπής των σχεδίων εναντίoν μας.

Στέλνουμε τους συντροφικούς μας  χαιρετισμούς  στην κατάληψη Roza Nera, μαζί με την αμέριστη συμπαράσταση μας.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ROZA NERA.

Το τελευταίο διάστημα γίνεται προσπάθεια από τις πρυτανικές αρχές του Πολυτεχνείου Κρήτης να εκμεταλλευτεί το χώρο της πρώην Μεραρχίας στην παλιά πόλη, εκδιώκοντας από τον κατειλημμένο χώρο, μία από τις πιο δραστήριες κοινωνικές συλλογικότητες της πόλης, την ROSA NERA. Εμείς δεν είμαστε αρμόδιοι να κρίνουμε ποιος είναι «ιδιοκτήτης» του χώρου. Μπορούμε όμως να μιλήσουμε για το ποιος είναι αλληλέγγυος σε μετανάστες και αντιφασίστες, ποιος έχει επιδείξει ευαισθησία σε γενικότερα ζητήματα της πόλης.

Θεωρούμε ότι δεν είναι καθόλου άσχετο θέμα με το δημόσιο πανεπιστήμιο τα διαρκώς διογκούμενα κοινωνικά προβλήματα. Θα περίμενε κανείς (ιδίως μετά την έξαρση της ρατσιστικής –φασιστικής βίας, που αποτέλεσε τελευταία κεντρικό ζήτημα στην κοινωνική ζωής της πόλης) ότι οι πρυτανικές αρχές του Πολυτεχνείου Κρήτης, θα είχαν προβληματιστεί σε σχέση με την απουσία τους, την ένδεια λόγου και πράξης σε σχέση τα προβλήματα της κοινωνίας . Στο κατ’ επίφαση όμως δημόσιο πανεπιστήμιο, στην πραγματικότητα ιδιοτελές και ακραία επιχειρηματικό δεν υπάρχει χώρος για τα «κοινωνικά προβλήματα». Ο λαλίστατος κατά τα άλλα Πρύτανης του Πολυτεχνείου δε βρήκε ούτε μια κουβέντα να πει για το ζήτημα του αναδυόμενου φασισμού. Αντίθετα φροντίζει με περίσσιο ζήλο να στοχοποιήσει, να φιμώσει και να συκοφαντήσει μια από τις σημαντικότερες αντιφασιστικές-κοινωνικές φωνές της πόλης, την κατάληψη ROSA NERA.

Σε ένα -δυστυχώς θεωρητικό- ενδεχόμενο ύπαρξης ενός δημόσιου Πανεπιστήμιου συνδεδεμένου με τις ανάγκες της κοινωνίας, οι πρυτανικές αρχές θα ήταν περήφανες που ένα κτίριο «ιδιοκτησίας» του, θα γινόταν ανεξάρτητη εστία κοινωνικού προβληματισμού! Το δικό μας Πολυτεχνείο , όμως, έχει άλλες ανάγκες. Πριν ένα χρόνο ήταν η σχολή Καλών Τεχνών (που κατά δήλωση του Πρύτανη δεν είναι πια στις προτεραιότητες του Πολυτεχνείου), σήμερα είναι σχολή Πολιτικών Μηχανικών (για την οποία υπάρχει άπλετος χώρος στις εγκαταστάσεις στα Κουνουπιδιανά), αύριο ποιος ξέρει τι! Εν τω μεταξύ ο χώρος της μεραρχίας που στεγάζεται η ROSA NERA πρέπει να αλλάξει χρήση, να εκποιηθεί, να γίνει γραφεία, ή ιδιωτικό εκπαιδευτήριο, τουριστικό αξιοθέατο ή γιατί όχι ξενοδοχείο… Οτιδήποτε άλλο, εκτός από εστία κοινωνικών αγώνων.

Στα έξι χρόνια ύπαρξης, η κατάληψη ROSA NERA έχει αποδείξει την αξία της. Αξία που δε μετριέται με χρήματα όπως ένα γκλαμουράτο ανακαινισμένο κτίριο. Η κοινωνική και πολιτική ζωή της πόλης θα ήταν πολύ πιο φτωχή χωρίς την ύπαρξη της ROSA NERA. Ακριβώς γιατί είναι φορέας μιας ιδιαίτερης, ξεχωριστής λογικής για την παραγωγή της κοινωνικής ζωής, η οποία αφήνει απέξω τους συνήθεις διαμεσολαβητές (κόμματα, κρατικούς θεσμούς, ΜΜΕ, πρυτανικές αρχές κτλ). Ακόμα και αν διαφωνεί κανείς σε επιμέρους ιδεολογικά ζητήματα με τη ROSA NERA, δε μπορεί παρά να αναγνωρίσει την ανάγκη ύπαρξης και δράσης της, γιατί αυτή η δράση αποτελεί μια διαρκή πρόκληση για το συντηρητισμό και τον ωχαδερφισμό της σύγχρονης κοινωνίας και μια διαρκή πρόσκληση σε κοινωνικούς αγώνες. Σε πείσμα των συκοφαντών της, η ROSA NERA και οι άνθρωποι που συμμετέχουν σε αυτή, έχουν όνομα, πρόσωπο και λόγο κρυστάλλινο. Κάθε προσπάθεια αλλαγής χρήσης του κτιρίου της μεραρχίας μπορεί να είναι οικονομικά ωφέλιμη για κάποιους, θα είναι όμως απόλυτα ζημιογόνος για το σύνολο της κοινωνίας, για τη συλλογική συνείδηση της πόλης.

Σήμερα που στην πόλη μας κλείσανε οι αλάνες και οι αυλές και σφραγίστηκαν οι πόρτες των ψηλοτάβανων καφενείων, η ύπαρξη ελεύθερων κοινωνικών χώρων επικοινωνίας, έκφρασης και δράσης αποτελεί μια αναγκαιότητα για την τοπική κοινωνία.

Μια πόλη που δεν είναι ανοιχτή (σε χώρους, ιδέες, και ανθρώπους) δεν μπορεί να είναι ελεύθερη. Κλειστά εσωτερικά σύνορα στην πόλη σημαίνει κλειστές ψυχές, κλειστά στόματα, κλειστές σχέσεις.

Η κατάληψη “Rosa Nera” πέρα και πάνω από τις πολιτικές συμφωνίες ή διαφωνίες μας, εδώ και σχεδόν έξι χρόνια είναι ριζωμένη στην χανιώτικη κοινωνία, μέσα από τη συμμετοχή της στα μικρά και μεγάλα κινήματα της πόλης μας, αλλά και από τις πολυπληθείς πολιτιστικές και κοινωνικές της δράσεις.

Επειδή θεωρούμε ότι μέρος της αξιακής συγκρότησης μιας τοπικής κοινωνίας είναι και το ενδιαφέρον της για την ύπαρξη χώρου έκφρασης του διαφορετικού, ακόμα και του ανυπάκουου προς την κυρίαρχη ιδεολογία πολίτη,

Επειδή επίσης, πιστεύουμε ότι χώροι για την στέγαση υπηρεσιών ή σχολών του πολυτεχνείου υπάρχουν διαθέσιμοι αρκετοί στην ιδιοκτησία της πολυτεχνειακής κοινότητας και μάλιστα έξω από το ταλαιπωρημένο κέντρο της πόλης μας,

Kαλούμε τους φορείς αυτής της πόλης να ασχοληθούν με τα πραγματικά προβλήματά της, όπως:

• με την παραχώρηση και την μετατροπή σε πάρκο του στρατοπέδου Μαρκοπούλου (η Rosa Νera από την αρχή συμμετείχε στους αγώνες μας σε αντίθεση με το Πολυτεχνείο Κρήτης που είναι ο μοναδικός φορέας της πόλης μας που δεν πήρε θέση…)
• με τον δραστικό περιορισμό των ελεύθερων κοινόχρηστων χώρων και χώρων πρασίνου, οι οποίοι καταλαμβάνονται από ιδιώτες για να αναπτύξουν επιχειρηματικές δραστηριότητες
• με την αναστήλωση και την πολιτιστική αξιοποίηση των εγκαταλελειμμένων στην τύχη τους νεωρίων
• με την προστασία της παλιάς μας πόλης που έχει σχεδόν εξολοκλήρου καταληφθεί από τα μπαρ και την τουριστική βιομηχανία, χάνοντας συνεχώς τον χαρακτήρα και μαζί τους μόνιμους κατοίκους της
• με το ερειπωμένο παλιό νοσοκομείο
• με το οξύ κυκλοφοριακό πρόβλημα της πόλης μας
• και με τόσα άλλα και σημαντικά που αφορούν την βελτίωση της ποιότητας της ζωής μας.

Η πρωτοβουλία Χανιωτών ως ένδειξη συμπαράστασης, καλεί τους πολίτες των Xανίων να συζητήσουμε για την προετοιμασία της 4^ης γιορτής – διεκδίκησης του στρατοπέδου Μαρκοπούλου, στο χώρο της κατάληψης, την Πέμπτη 8 του Απρίλη στις 8 μ.μ.

Ενα ιδιότυπο παιδικό στέκι

Κύριε διευθυντά,

επειδή οι παιδικές χαρές που φροντίζονται από τον δήμο
είναι μόλις δύο (οι άλλες είναι παρατημένες στην τύχη τους), οι
ελεύθεροι χώροι και οι γειτονιές εξαφανίζονται, δημόσιοι εσωτερικοί
χώροι κατάλληλοι για παιδιά δεν υπάρχουν, επειδή παιδική
“διασκέδαση” σημαίνει πια βιντεοπαιχνίδια, τηλεόραση,
φαστφουντάδικα και βέβαια ιδιωτικοί παιδότοποι όπου το χέρι
πρέπει να μπει βαθιά στην τσέπη.

Γι’ αυτό, κάποιοι γονείς που δεν βρίσκουμε ικανοποιητικούς
χώρους στην πόλη μας για τα παιδιά μας, εδώ και λίγους μήνες
δημιουργήσαμε έναν όμορφο και ζεστό παιδότοπο όπου όλοι
μαζί παίζουμε, αυτοσχεδιάζουμε, γελάμε, επικοινωνούμε. Με
συλλογική εργασία και έξοδα, φαντασία και μεράκι, διαμορφώσαμε
μέσα στο κτήριο της κατάληψης Ρόζα Νέρα έναν χώρο
αποκλειστικά γι’ αυτό τον σκοπό. Κάτι αντίστοιχο δεν υπάρχει
στην πόλη μας και ελπίζουμε να προσφερθούν και άλλοι χώροι
για τέτοια εγχειρήματα.

Η κατάληψη Ρόζα Νέρα αποτελεί εδώ και 6 χρόνια ένα ενδιαφέρον
πείραμα συλλογικής και δημοκρατικής αυτοδιαχείρισης.
Λειτουργεί ως πολυχώρος ανοιχτός στον κόσμο, ενώ έχουν
γίνει και γίνονται ποικίλες κοινωνικές δραστηριότητες. Όλες
προσφέρονται χωρίς κανένα χρηματικό αντίτιμο ή άλλου είδους
ανταποδοτική υποχρέωση.

Γνωρίζοντας τα παραπάνω, αναρωτιέται κανείς γιατί ενοχλεί
τον πρύτανη του πολυτεχνείου Κρήτης, που σε συνεντεύξεις
του μιλάει για «κατοχή» του μέχρι πριν εγκαταλειμμένου
κτιρίου της Μεραρχίας. Χωρίς καμία οικονομική βοήθεια και
με δικά τους μέσα, οι άνθρωποι της κατάληψης κατάφεραν να
μετατρέψουν σε λειτουργικό κτίριο ένα επί σειρά ετών αφημένο
ερείπιο.

Όπως προαναφέραμε, μια από τις δραστηριότητες είναι
αυτή του παιδικού στεκιού, όπου πολλοί γονείς φέρνουμε τα
παιδιά μας. Αυτό, νομίζουμε, αποτελεί κοινωνική προσφορά,
που θα έπρεπε να είναι παράδειγμα τόσο για την πανεπιστημιακή
κοινότητα όσο και για την τοπική αυτοδιοίκηση. Να
αξιοποιήσουν τους εγκαταλειμμένους χώρους (Μαρκόπουλο,
στρατόπεδο στη Χαλέπα), να φροντίσουν τους παρατημένους
και βρώμικους (πάρκο ειρήνης, δεκάδες παιδικές χαρές και πλατείες),
να αναπτύξουν αυτούς που υπολειτουργούν (πνευματικό
κέντρο), να είναι ανοιχτοί και χωρίς αντίτιμο προς όφελος της
κοινωνίας.

Γονείς από το παιδικό στέκι της
Ρόζα Νέρα

Αφίσα με το πρόγραμμα των εκδηλώσεων της κατάληψης Rosa Nera

===================================================

Στο κλίμα καταστολής των καταλήψεων στα Χανιά αλλα και όλη τη χώρα ο πρύτανης του Πολυτεχνείου Κρήτης Ι.Γρυσπολάκης κάλεσε σήμερα δημάρχους, νομάρχες,  βουλευτές  και λοιπούς στη Πρυτανεία (απέναντι απο την κατάληψη Rosa Nera) για να πραγματοποιήσουν σύσκεψη με θέμα την αξιοποίηση του κτηρίου της Rosa Nera αλλα και του κτηρίου Παπαδοπέτρου.

Η κατάληψη Rosa Nera και οι αλληλέγγυοι κάλεσαν σε συγκέντρωση σήμερα στις 5μμ στην αυλή της κατάληψης με σκοπό να φανεί η αντίσταση ενάντια στα σχέδια πρύτανη-κράτου, να δείξουμε οτι το κτήριο δεν θα παραδωθεί εύκολα στα χέρια τους αλλα και για να γίνει παρέμβαση στη σύσκεψη απο τις αλληλέγγυες συλλογικότητες και να διαβαστούν τα κείμενα  τους σχετικά με το θέμα καταστολής της κατάληψης.

Πρώτος απ’ ολους έφτασε ο πρύτανης ο οποίος μάλιστα ήθελε να μπεί με το αυτοκίνητο του στην Αυλή της κατάληψης. Αν και η πόρτα ήταν ανοιχτή ο κόσμος δεν άφησε τον πρύτανη να μπεί με την mercedes του και αυτός μπήκε πεζός περνώντας απο το πλήθος που τον γιούχαρε και φώναζε συνθήματα. Η απόφαση απο την χθεσινή συνέλευση ήταν να μην περάσει κανένας μέσα απο την αυλή και να μπεί απο την πίσω πόρτα αλλα αντίθετα να μπούν όλοι απο την μπροστινή. Ο πρύτανης όμως ισχυρίστηκε οτι δεν έχει κλειδιά αυτής της πόρτας με αποτέλεσμα να περάσουν όλοι (Νομάρχες, Δήμαρχοι κ.λ.π.) μέσα απο το πλήθος.

Η συνήθης τακτική του πρύτανη οπου προκαλεί τον κόσμο να του επιτεθεί για να κλαφτεί αργότερα στα κανάλια αυτή τη φορά δεν έπιασε. Ο πρύτανης βγήκε και ξαναμπήκε προκλητικά αρκετές φορές απο τη πρυτανεία αλλα κανένας δεν του έκανε το χατήρι να ακουμπήσει αυτόν ή κάποιον απο τους “καλεσμένους” του.

Τελικώς η σύσκεψη δεν έγινε αφου δεν ήρθαν οι βουλευτές που είχαν καλεστεί απο τον πρύτανη. Παρ’ ολα αυτά ο Ι.Γρυσπολάκης στις δηλώσεις του είπε οτι η σύσκεψη δεν έγινε γιατι παρεμποδίστηκε! Οταν οι δημοσιογράφοι μάλιστα του θύμισαν οτι έλειπαν κάποιοι βουλευτές αυτός του απάντησε οτι αυτός τους είπε να μην έρθουν για να μην λιντζαριστούν.

Άυριο στις 11 το πρωί καλείται συγκέντρωση στην αγορά σχετικά με το θέμα καταστολής της κατάληψης Rosa Nera