Απο τα Χανιώτικα Νέα
"Ολα τα γεγονότα του «Στόλου της Ελευθερίας» αποδεικνύουν ότι το κράτος του Ισραήλ είναι βάρβαρο". Συγκλονιστικές στιγμές από την επίθεση των ισραηλινών κομμάντος σε βάρος των ακτιβιστών, την αιχμαλωσία των τελευταίων και τα βασανιστήρια που δέχθηκαν τις ημέρες της αιχμαλωσίας τους περιέγραψε ο Αμπντούλ Χατζή, μέλος του Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης, ο οποίος επέβαινε στο πλοίο "Σφενδόνη" των ακτιβιστών. Ο Αμπντούλ, που ζει 18 χρόνια στα Χανιά, αφού εξέφρασε τα συλληπητήριά του "για τις οικογένειες των δολοφονηθέντων συντρόφων", σημείωσε πως "αυτή η δολοφονία έδειξε πόσο βάρβαρο είναι το κράτος του Ισραήλ, που έχει από πίσω την Ε.Ε. και τις ΗΠΑ".
ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ
Ερωτηθείς για τις κατηγορίες των Ισραηλινών ότι οι ακτιβιστές είχαν όπλα και δεν μετέφεραν μόνο ανθρωπιστική βοήθεια, ο Αμπντούλ επισήμανε πως σε όλα τα πλοία δεν υπήρχε ούτε ένα όπλο, ούτε βρήκαν κάτι τέτοιο οι Ισραηλινοί και ότι τα πλοία είχαν ελεγχθεί από τις λιμενικές αρχές της Ελλάδας εξονυχιστικά κατά την αναχώρηση τους.
"Η αποστολή μας είχε ένα ξεκάθαρο σχέδιο. Να φτάσουμε στη Γάζα, δίνοντας ένα πολιτικό μήνυμα ότι "φτάνει πια, να είναι 1.5 εκ. κόσμος σε μια τεράστια φυλακή, με βασανιστήρια κάθε μέρα". Είχαμε στο μυαλό μας ότι δεν πάμε για κρουαζιέρα, δεν πάμε διακοπές. Πάμε με ένα καθαρό στόχο για να δείξουμε το πρόβλημα σε όλο τον πλανήτη και ή θα το πετύχουμε αυτό ή θα χάσουμε τη ζωή μας και θα δημουργηθεί ένα κίνημα ενάντια σε αυτούς που τρομοκρατούν ένα ολόκληρο λαό" ανάφερε το μέλος του Φόρουμ Μεταναστών.
Στη συνέχεια παραθέτουμε την περιγραφή του από τα γεγονότα όπως τα έζησε.
Η ΕΠΙΘΕΣΗ
"Το βράδυ των γεγονότων διαπιστώσαμε δύο φρεγάτες στα 5 μίλια. Πιστέψαμε ότι θα μας ακολουθούν μέχρι να φτάσουμε στα 12 μίλια από τη Γάζα. Ομως 75 μίλια είδαμε τις φρεγάτες να πλησιάζουν πάρα πολύ, ήλθαμε τα πλοία του "στόλου της ελευθερίας" πολυ κοντά το ένα στο άλλο. Μας πλησίασαν πάνω απο 50 φουσκωτά και μέσα σε λίγα λεπτά έγινε επίθεση ταυτόχρονα σε όλα τα πλοία. Στο δικό μας ήλθαν 6 φουσκωτά από μπροστά, 4 από πίσω και 2 από τα πλάγια, φώναζαν να σταματήσουμε το πλοίο. Ο καπετάνιος απάντησε ότι είμαστε στα διεθνή ύδατα και δεν έχουν δικαίωμα να μας σταματήσουν. Αρχισαν να πυροβολούν στον αέρα. Επειδή το πλοίο μας ήταν κοντό οι κομμάντος του Ισραήλ ανέβηκαν πάνω. Εμείς είχαμε σχέδιο να μην αφήσουμε το πλοίο να πέσει στα χέρια τους. Εξι άτομα μπήκαμε μέσα στη γέφυρα για να τους αποτρέψουμε. Εριξαν μέσα χειροβομβίδες κρότου και καπνογόνα πιστεύοντας ότι θα μας βγάλουν έξω. Είδαν ότι δεν βγαίναμε και μπήκαν μέσα και άρχισαν να κτυπούν τον καπετάνιο. Προβάλλαμε αντίσταση γιατί είχαμε δίκιο, παλέψαμε για 20 λεπτά. Είχαν όπλα, χειροβομβίδες, τα πάντα εμείς είχαμε μόνο τα χέρια μας και πλαστικές καρέκλες. Κτύπησαν τον καπετάνιο στο κεφάλι, κόπηκε το αυτί του. Προσπάθησα να πιάσω το τιμόνι και με τον υποκόπανο ένας στρατιώτης με κτυπούσε με δύναμη στο χέρι και μου το έσπασε. Μπήκαν και άλλοι στρατιώτες πάνω στο πλοίο πάρα πολλοί. Κυνηγούσαν τους δημοσιογράφους για να τους πάρουν τις κάμερες και τις φωτογραφίες. Ολοι προτίμησαν να τα πετάξουν στη θάλασσα μαζί με τα κινητά για να μην πάρουν στα χέρια τους το υλικό που είχαμε και τις φωτογραφίες. Δίπλα στο Τουρκικό πλοίο που δέχθηκε επίθεση επίσης είδαμε ανθρώπους με μπουκάλια νερού και παπούτσια να προσπαθούν να αντιμετωπίσουν στρατιώτες πάνοπλους που είχαν εισβάλει σε αυτό. Υπήρξε αντίσταση γιατί εμείς δεν είχαμε μπει σε καμία χώρα, είμασταν σε διεθνή νερά, δεν είχαν το δικαίωμα να μας σταματήσουν κα να μας ελέγξουν."
Η ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ
"Μας έδεσαν με σκοινιά μπλε, πολύ δυνατά, μας έριξαν κάτω δεν άφηναν να σηκωθούμε. Ενα Αμερικάνο που τον είχαν δεμένο σε χέρια και πόδια τον βασάνισαν πολύ. Αντιδράσαμε διαμαρτυρηθήκαμε τον έλυσαν και αυτός έπεσε στη θάλασσα σε μια προσπάθεια να καθυστερήσει το πλοίο. Ο καπετάνιος έκανε μια δολιοφθορά στη μηχανή, το κατάλαβαν και τον κτύπησαν άσχημα. Νερό δεν μας έδιναν, να πάμε στην τουαλέτα δεν μας άφηναν, τσιγάρο να κάνουμε μας έβριζαν και δεν άφηναν, κάποιοι που ήθελαν να προσευχηθούν δεν τους άφησαν. Κάποια στιγμή μας έφεραν πιάτα από το φαγητό που είχαμε στις προμήθειες μας και είχαν και κάμερες μαζί τους. Ηθελα να δείξουν ότι μας έδωσαν φαγητό και ότι μας τάισαν. Το πετάξαμε στη μούρη τους, το φαγητό ήταν δικό μας και δεν θέλαμε να μας το δώσουν μπροστά στις κάμερες."
ΣΤΟ ΙΣΡΑΗΛ
"Φτάσαμε στο λιμάνι, ήταν γεμάτο στρατιώτες και πάρα πολλές σκηνές. Εκεί ήταν σε άλλα αστυνομία, σε άλλα η Μοσάντ η μυστική αστυνομία. Μας ασκήθηκε τρομοκρατία, να υπογράψουμε ότι παραβιάσαμε τα σύνορα του Ισραήλ, πολλοί κτυπήθηκαν και έφαγαν άγριο ξύλο. Μας έφερναν χαρτιά στα εβραϊκά και μας έλεγαν υπογράψτε για να φύγετε γρήγορα. Χωρίς μεταφραστή, χωρίς να ξέρουμε τι λένε αυτά τα χαρτιά. Οποιος δεν υπέγραφε με κτυπήματα μας πήγαιναν σε σκηνές της Μοσάντ και μας ρωτούσαν διάφορα πράγματα, έπαιρναν φωτογραφίες, ασκώντας σωματική και ψυχολογική βία. Από τις 4.30 που πήραν το καράβι μέχρι τις 11 το επόμενο βράδυ ήμασταν σε ανάκριση. "
ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ
"Μας πήγαν όπως είπαν στις σύγχρονες φυλακές τους και το μόνο που δεν υπήρχε ήταν ποντίκια. Δεν είχαμε νερό, φαγητό, ούτε φως. Δεν μπορούσαμε να κοιμηθούμε. Οταν πήγαινε κάποιος να κοιμηθεί ορμούσαν μέσα 5-6 στρατιώτες και φώναζαν ένα όνομα, δήθεν ότι έψαχναν κάποιον ο οποιος δεν υπήρχε. Ζούσαμε με ζέστη 42 βαθμοί και αυτοί είχαν αιρκοντίσιον. Τους ζητήσαμε να μας βγάλουν έξω να πάρουμε αέρα. Δεν το επέτρεψαν Πήραμε απόφαση να σπάσουμε τα 10 άτομα που είμασταν στο κελί την πόρτα. Μετά από αυτό μας άφησαν για 5 λεπτά να κάνουμε ένα τσιγάρο. Οταν πέρασαν 5 λεπτά μας είπαν να επιστρέψουμε μέσα στο κελί, εμείς είπαμε ότι θέλουμε να μείνουμε περισσότερο και μας έδειραν με γκλομπ. Για τρεις ημέρες δεν είχαμε φάει, δεν είχαμε πιεί νερό, δεν είχαμε κοιμηθεί.
Επειδή μου είχαν σπάσει το χέρι με πήγαν σε νοσοκομείο στο Τελ Αβίβ, ήταν εκεί πολίτες και μας έφτυναν λες και είμασταν τρομοκράτες. Οι νοσοκόμες μας έλεγαν βγάλε τα ρούχα σου για να κάνεις εξετάσεις, μόλις ξεντυνόσουν έβγαζαν τις κουρτίνες σε κοιτούσαν και γελούσαν. Δεν είδα πολίτες να διαμαρτύρονται για τη βάρβαρη επίθεση που δεχθήκαμε".
ΠΕΙΡΑΤΕΙΑ
"Ξέραμε ότι δεν είμαστε σε κρουαζιέρα ούτε πάμε για διακοπές. Πήγαμε ειρηνικά μόνο με ανθρωπιστική βοήθεια και φύγαμε μόνο με τα διαβατήρια και τα φάρμακα μας. Είναι και κλέφτες. Μας πήραν όλα τα ρούχα, τα λεφτά, τις κάμερες αλλά φάνηκε και σε όλη την ανθρωπότητα ότι είναι δολοφόνοι. Δεν περιμένουμε να καταδικαστούν από τους διεθνείς οργανισμούς, είναι αδύνατο γιατί τους καλύπτουν τόσα χρόνια. Θέλουμε να ξεσηκωθούν τα κινήματα σε όλο τον κόσμο, και να δυναμώσει ο αγώνας για μια ελεύθερη Παλαιστίνη".
“Είμαι περήφανος”
Ταλαιπωρημένος, με σπασμένο χέρι αλλά περήφανος για τη στήριξη που είχε από τους συναγωνιστές και τους απλούς πολίτες. "Είμαι περήφανος για τους συντρόφους μου που με βοήθησαν να γυρίσω πίσω, γιατί η κυβέρνηση παρόλο που ζω στην Ελλάδα νόμιμα εδώ και 17 χρόνια δεν έκανε τίποτα. Καμία πρεσβεία, κανένα κράτος δεν ενδιαφέρθηκε για την τύχη μου στο βάρβαρο κράτος του Ισραήλ. Οταν ήλθε κάποιος από την Ελληνική πρεσβεία και οι υπόλοιποι Ελληνες του είπαν ότι εδώ είναι και ένα παιδί που ζει 17 χρόνια μόνιμα στην Ελλάδα είπε "δεν είναι δικό μας θέμα." Ευχαριστώ τους ανθρώπους που έκαναν ότι μπορούσαν για να ελευθερωθώ, τον διοικητή στο αεροδρόμιο της Ιορδανίας, τον αντιδήμαρχο τον κ. Σαματά, όλους όσους συνέβαλλαν και δεν τους ξέρω."