Το τελευταίο διάστημα γίνεται προσπάθεια από τις πρυτανικές αρχές του Πολυτεχνείου Κρήτης να εκμεταλλευτεί το χώρο της πρώην Μεραρχίας στην παλιά πόλη, εκδιώκοντας από τον κατειλημμένο χώρο, μία από τις πιο δραστήριες κοινωνικές συλλογικότητες της πόλης, την ROSA NERA. Εμείς δεν είμαστε αρμόδιοι να κρίνουμε ποιος είναι «ιδιοκτήτης» του χώρου. Μπορούμε όμως να μιλήσουμε για το ποιος είναι αλληλέγγυος σε μετανάστες και αντιφασίστες, ποιος έχει επιδείξει ευαισθησία σε γενικότερα ζητήματα της πόλης.
Θεωρούμε ότι δεν είναι καθόλου άσχετο θέμα με το δημόσιο πανεπιστήμιο τα διαρκώς διογκούμενα κοινωνικά προβλήματα. Θα περίμενε κανείς (ιδίως μετά την έξαρση της ρατσιστικής –φασιστικής βίας, που αποτέλεσε τελευταία κεντρικό ζήτημα στην κοινωνική ζωής της πόλης) ότι οι πρυτανικές αρχές του Πολυτεχνείου Κρήτης, θα είχαν προβληματιστεί σε σχέση με την απουσία τους, την ένδεια λόγου και πράξης σε σχέση τα προβλήματα της κοινωνίας . Στο κατ’ επίφαση όμως δημόσιο πανεπιστήμιο, στην πραγματικότητα ιδιοτελές και ακραία επιχειρηματικό δεν υπάρχει χώρος για τα «κοινωνικά προβλήματα». Ο λαλίστατος κατά τα άλλα Πρύτανης του Πολυτεχνείου δε βρήκε ούτε μια κουβέντα να πει για το ζήτημα του αναδυόμενου φασισμού. Αντίθετα φροντίζει με περίσσιο ζήλο να στοχοποιήσει, να φιμώσει και να συκοφαντήσει μια από τις σημαντικότερες αντιφασιστικές-κοινωνικές φωνές της πόλης, την κατάληψη ROSA NERA.
Σε ένα -δυστυχώς θεωρητικό- ενδεχόμενο ύπαρξης ενός δημόσιου Πανεπιστήμιου συνδεδεμένου με τις ανάγκες της κοινωνίας, οι πρυτανικές αρχές θα ήταν περήφανες που ένα κτίριο «ιδιοκτησίας» του, θα γινόταν ανεξάρτητη εστία κοινωνικού προβληματισμού! Το δικό μας Πολυτεχνείο , όμως, έχει άλλες ανάγκες. Πριν ένα χρόνο ήταν η σχολή Καλών Τεχνών (που κατά δήλωση του Πρύτανη δεν είναι πια στις προτεραιότητες του Πολυτεχνείου), σήμερα είναι σχολή Πολιτικών Μηχανικών (για την οποία υπάρχει άπλετος χώρος στις εγκαταστάσεις στα Κουνουπιδιανά), αύριο ποιος ξέρει τι! Εν τω μεταξύ ο χώρος της μεραρχίας που στεγάζεται η ROSA NERA πρέπει να αλλάξει χρήση, να εκποιηθεί, να γίνει γραφεία, ή ιδιωτικό εκπαιδευτήριο, τουριστικό αξιοθέατο ή γιατί όχι ξενοδοχείο… Οτιδήποτε άλλο, εκτός από εστία κοινωνικών αγώνων.
Στα έξι χρόνια ύπαρξης, η κατάληψη ROSA NERA έχει αποδείξει την αξία της. Αξία που δε μετριέται με χρήματα όπως ένα γκλαμουράτο ανακαινισμένο κτίριο. Η κοινωνική και πολιτική ζωή της πόλης θα ήταν πολύ πιο φτωχή χωρίς την ύπαρξη της ROSA NERA. Ακριβώς γιατί είναι φορέας μιας ιδιαίτερης, ξεχωριστής λογικής για την παραγωγή της κοινωνικής ζωής, η οποία αφήνει απέξω τους συνήθεις διαμεσολαβητές (κόμματα, κρατικούς θεσμούς, ΜΜΕ, πρυτανικές αρχές κτλ). Ακόμα και αν διαφωνεί κανείς σε επιμέρους ιδεολογικά ζητήματα με τη ROSA NERA, δε μπορεί παρά να αναγνωρίσει την ανάγκη ύπαρξης και δράσης της, γιατί αυτή η δράση αποτελεί μια διαρκή πρόκληση για το συντηρητισμό και τον ωχαδερφισμό της σύγχρονης κοινωνίας και μια διαρκή πρόσκληση σε κοινωνικούς αγώνες. Σε πείσμα των συκοφαντών της, η ROSA NERA και οι άνθρωποι που συμμετέχουν σε αυτή, έχουν όνομα, πρόσωπο και λόγο κρυστάλλινο. Κάθε προσπάθεια αλλαγής χρήσης του κτιρίου της μεραρχίας μπορεί να είναι οικονομικά ωφέλιμη για κάποιους, θα είναι όμως απόλυτα ζημιογόνος για το σύνολο της κοινωνίας, για τη συλλογική συνείδηση της πόλης.