Aναρχόνυμος Χανιά

Η πορεία καλέστηκε απο ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ για τις 10:30 π.μ.και ξεκίνησε γύρω στις 12 αφού τελείωσαν οι ομιλίες των συνδικαλιστών. Οι αναμενόμενα λιγότεροι απο τις του 5 Μάη διαδηλωτές (500-600) έκαναν τον κλασσικό γύρο στο κέντρο της πόλης (αγορά, 1866, κυδωνίας, αγορά). Το α/α μπλόκ είχε αρκετό κόσμο ( γυρω στα 60 με 70 ατομα ) αλλα δεν φάνηκε να υπάρχει όρεξη και για πολλά αφου δεν γράφτηκαν καν συνθήματα. Βαίβεα απο την άλλη δεν έχουν μείνει και πολά σημεία για να γράψει σύνθημα κανείς, αφου όλες οι πορείες στα Χανιά διασχίζουν αυτούς τους συγκεκριμένους δρόμους κάθε φορά. Τέλος για άλλη μια φορά πετάχτηκαν αυγά στα γραφεία του ΠΑ.ΣΟ.Κ στη Κυδωνίας.

Υ.Γ. Ένα σύνθημα προς τους εργατοπατέρες που διάλεξαν να κάνει η διαδήλωση και πάλι αυτον τον μικρό κύκλο στο κέντρο και φωνάχτηκε απο το α/α μπλόκ: Καθε φορά η ίδια μαλακία, απο την αγορά μεχρι την δημαρχεία…

Ενημέρωση απ' το indymedia εδώ

Η συγκέντρωση που καλέστηκε απο ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ έδειξε απο την αρχή οτι δεν θα μάζευε με τίποτα τον κόσμο που κατέβηκε στη πορεία της προηγούμενης μέρας. Μετά τις 7 και ενώ η συγκέντρωση είχε καλεστεί απο τις 6 αποφασίστηκε να γίνει πορεία στους δρόμους της πόλης. Εκει φάνηκε και το πλήθος του κόσμου. Πανω-κάτω 200 διαδηλωτές απο τους οποίους οι περισσότεροι ( και ο α/α χώρος) ήταν στο μπλόκ του συλλόγου φοιτητών. Η πορεία έκανε την κλασσική διαδρομή στο κέντρο της πόλης (αγορά-1866-Κυδωνίας-αγορά) και όπως και στην προηγούμενη πορεία πετάχτηκαν αυγά στα γραφεία του ΠΑ.ΣΟ.Κ στην Κυδωνίας. Γενικά το κλίμα ήταν μουντό μετά τα γεονότα με τους 3 νεκρούς στην Αθήνα και δεν κατέβηκαν παρα ελάχιστοι εργαζόμενοι.

Όπως και σε άλλες πόλεις έτσι και στα Χανία η σημερινή απεργιακή πορεία είχε πολύ κόσμο. Η πορεία ξεκίνησε κατά τις 12 π.μ. απο την πλατεία αγοράς και έκανε το κλασσικό δρομολόγιο με την διαφορά οτι τερμάτησε στη νομαρχία και οτι αντι να στρίψει απο την 1866 και να πάει Κυδωνίας έστριψε τρείς δρόμους μετά στην Μ.Μαργουνίου. Οι δυνάμεις καταστολής αν και υπήρχαν δεν εμφανίστηκαν και υπήρξε μόνο μία οπτική επαφή με μια δοιμιρία ΜΑΤ που και αυτή ήταν σε μακρινή απόσταση. Στη διάρκεια της ομολογουμένος δυναμικής πορείας γράφτηκαν πολλά συνθήματα και πετάχτηκαν αυγά και γιαούρτια στα γραφεία του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στην Κυδωνίας. Αν και δύσκολο να υπολογιστεί το πλήθος της πορείας πρέπει να είχε 1500 με 2000 διαδηλωτές (με κάθε επιφύλαξη). οσο για το α/α μπλόκ είχε και αυτό αρκετό κόσμο. Ιδιαίτερα στην αρχή μπορεί να είχε και 100 άτομα. Αργότερα ο κόσμος του μπλόκ λιγόστεψε.

Ακολουθούν φωτογραφίες απο την αγορά πριν ξεκινήσει η πορεία, απο μερικά μπλόκ της πορείας αλλα και απο την ληξη στα διικαστήρια.

Για να δείτε τις εικόνες στο κανονικό τους μέγεθος κάντε κλικ πάνω τους

Πορεία Πρωτομαγιάς

Η πορεία της πρωτομαγιάς ξεκίνησε κατα τις 11:30 π.μ. αφού έληξαν οι ομιλίες των εκπροσώπων απο κόμματα και οργανώσεις. Οι διαδηλωτές ήταν περίπου 400 σε αριθμό αλλα οστώσο το Α/Α μπλόκ δεν είχε πολύ κόσμο (γυρω στα 30 άτομα). Η πορεία έκανε την κλασσική διαδρομή και μετά κάποιος κόσμος απο το Α/Α μπλόκ πήγε στις κοντινότερες τράπεζες και έγραψε συνθήματα. Σε ολη τη πορεία η παρουσία των δυνάμεων καταστολής ηταν μικρή και δεν εμφανίστηκαν διμοιρίες των ΜΑΤ.

Πορεία για τα νέα οικονομικά μέτρα (Κυριακή 2 Μαϊου)

Η συγκέντρωση καλέστηκε απο την επιτροπή αγώνα με αφορμή την ανακοίνωση των νέων οικονομικών μέτρων και ο κόσμος έμαθε οτι θα γινόταν συγκέντρωση και ίσως και πορεία μόνο μέσω τηλεφώνων και ίντερνετ. Όπως και να 'χει στη πλατεία αγοράς μεζεύτηκαν γύρω στα 150 άτομα και τελικά έγινε πορεία που ξεκίνησε απο την αγορά, κατέβηκε την οδο Χάλιδων, διέσχισε παραλιακά το λιμάνι και κατέληξε στο Κούμ Καπί. Κατα την διάρκεια της παρείσφρησε και άλλος κόσμος και ίσως οι διαδήλωτες να έφτασαν τους 200. Η παρουσία του Α/Α χώρου μιδαμινή και δεν υπήρχε ουτε μπλόκ. Όπως και στην πορεία της πρωτομαγιάς έτσι και αυτήν τη φορά δεν εμφανίστηκαν διμοιρίες των ΜΑΤ αλλα μόνο ασφαλίτες που ακολουθούσαν την πορεία ήτε πεζοί ήτε με μηχανάκια.

Ρατσισμός και ζώα

 

1. Η κεντρική ιδέα γύρω από την οποία περιστρέφεται όλο το ζήτημα είναι να υπάρχει ισότητα (το αντίθετο του ρατσισμού- σπισισμού) μεταξύ ζώων και ανθρώπων. Θαυμάσια ιδέα! Γοητευτική ιδέα, για τα πνεύματα που θέλουν να προωθηθούν γρήγορα σε ριζοσπαστικά πεδία ιδεών, για πνεύματα που θέλουν να απολαύσουν το συναισθηματισμό τους, κολυμπώντας σε μια λίμνη που οι άλλοι δεν τολμούν ούτε να πλησιάσουν! Ας την εξετάσουμε όμως: αφού δεν υπάρχει ισότητα σημαίνει ότι έχουμε κάποια απόσταση από τα ζώα. Επίσης αφού επιδιώκουμε την ισότητα, αυτό σημαίνει ότι η απόσταση αυτή θα γεφυρωθεί. Το ερώτημα που προκύπτει είναι προς ποια κατεύθυνση θα γίνει η προσέγγιση για να γεφυρωθεί αυτό το χάσμα; Αυτό σημαίνει: θα προσεγγίσουν τα ζώα τις πολιτισμένες επιλογές και συμπεριφορές των ανθρώπων ή θα προσεγγίσουν οι άνθρωποι τη φύση μέσα τους, τα ένστικτά τους, και τη ζωική κληρονομιά τους; Εδώ τίθεται και ένα ζήτημα για τον πολιτισμό και την ηθική μας: αυτά που κάνουν ανεκτή τη ζωή μας, τη ραφιναρισμένη κι αστική ζωή μας, αυτά ακριβώς παραγνωρίζουν, αντιτίθενται κι εμποδίζουν την ίδια τη ζωή.
2. Οι παρακάτω σκέψεις δεν αναφέρονται στη μαζική παραγωγή-σφαγή ζώων ή μάλλον υπερπαραγωγή, που είναι ζήτημα του καπιταλιστικού συστήματος, αλλά στις ηθικές κατευθύνσεις μας και στις ατομικές μας επιλογές. Αναφέρονται στη σχέση που έχουμε με τα ζώα σαν άτομα ή μικρές ομάδες.
3. Πρώτη περίπτωση: υπάρχουν σαρκοβόρα ζώα που καταβροχθίζουν τα φυτοφάγα, μέσω μιας επίπονης διαδικασίας, και υπάρχουν επίσης άνθρωποι που έχουν επιλέξει ή το ένστικτο τους καθοδηγεί να καταβροχθίζουν ζώα μέσα από μια επίσης επίπονη διαδικασία. Αν ευαισθητοποιούμαστε στον πόνο του ζώου- θύματος και θέλουμε από συμπόνια να σταματήσουμε αυτό τον πόνο, θα πρέπει να εκπαιδεύσουμε επίσης και τα σαρκοβόρα ζώα όπως και να πείσουμε τους ανθρώπους να απέχουν από το φόνο και την κρεοφαγία. Αν είμαστε πραγματικά ειλικρινείς και πιστεύουμε αυτό που λέμε κι αν έχουμε σκοπό να σταματήσουμε τον πόνο των ζώων-θηραμάτων, θα πρέπει να μεριμνήσουμε και για τον πόνο και τις σφαγές που γίνονται από τα σαρκοβόρα ζώα. Είναι η λογική συνέχεια και ο συνδυασμός των αιτημάτων ‘ισότητα-ισοτιμία με τα ζώα’ και ‘να γίνουμε όλοι βέγκαν’. Ναι! να γίνουμε όλοι βέγκαν… αλλά ισότητα με τα ζώα αγαπητοί μου: να γίνουν και τα ζώα βέγκαν! Και πρώτα απ’ όλα το κατοικίδιο, γάτα ή σκύλος με τι τρέφεται; Δε σφάζονται άραγε ζώα για να τραφεί το κατοικίδιος σκύλος; Και ποιος έχει την ευθύνη γι’ αυτό; Γιατί ο φιλόζωος άνθρωπος έχει την ευθύνη παραδείγματος χάρη να παρέμβει και να στειρώσει τον ‘φίλο’ του. Επίσης έχει γενικά την ευθύνη του, τον εκπαιδεύει, τον φροντίζει και τον ταΐζει. Κι ας μείνουμε στο τελευταίο: τον ταΐζει γιατί δεν μπορεί να τραφεί μόνος του καθώς δεσμεύεται εκπληρώνοντας με χαρά τα καθήκοντά του ως ζώο συντροφιάς. Δεν είναι φανερή πια η λογική συνέχεια; Όποιος αγοράζει κονσέρβες με κρέας για το κατοικίδιό του συμμετέχει ως ηθικός αυτουργός και αποδέκτης στη μαζική σφαγή κι εκμετάλλευση ζώων. Μια επιλογή για να αποφύγει τη ‘συνενοχή’ θα είναι να ταΐζει τον κατοικίδιο σκύλο με κρέας που δεν προέρχεται από μαζική παραγωγή ή… με ρεβίθια!  
4. Δεύτερη περίπτωση: αν πάλι, από συμπόνια για τα ζώα που βασανίζονται ως θηράματα (είτε στη σαβάνα είτε κάτω από το χέρι ενός ανθρώπου σ’ ένα χωριό), ξεσηκωνόμαστε από την αστική μας πολυθρόνα και γεμίζουμε με κατανόηση κι ενδιαφέρον για την κατάσταση τους, κι αν αυτή η συμπόνια μας θυμίζει τελικά ότι κι εμείς είμαστε ένα είδος ζώου όπως όλα τα άλλα κι απορρίπτουμε τον αλαζονικό ανθρωποκεντρισμό και την υπεροχή μέσω της ιδιαίτερης νοημοσύνης μας και των μηχανών μας, τότε θα επιθυμήσουμε να προσεγγίσουμε με σεβασμό το ζωικό κόσμο σαν ένα ξεχασμένο κομμάτι του εαυτού μας. Επιθυμούμε να διδαχτούμε από ένα κόσμο ελεύθερο από την γνωστή μας ηθική, ελεύθερο, συναρπαστικό (σε σχέση με τη ανία μας) και συνάμα άγριο. Μπορούμε όμως να έχουμε κατανόηση μόνο για τα φυτοφάγα ζώα- θηράματα; Δε θα δείξουμε το ίδιο αμερόληπτο ενδιαφέρον και κατανόηση για τα δύστυχα τα σαρκοφάγα; Προσεγγίζοντας λοιπόν τη «φύση» και την ξεχασμένη μας ζωική προέλευση, δε θα δείξουμε κατανόηση για το κομμάτι εκείνο της «φύσης» και του ζωικού κόσμου που λέγεται κρεοφάγοι άνθρωποι; Σε αυτή τη δεύτερη περίπτωση ο άνθρωπος προσεγγίζει τη ζωική του υπόσταση κι απελευθερώνεται από την ηθική και τα τεχνάσματα του πολιτισμού.
5. Έχουμε τελικά δύο κατευθύνσεις: στην πρώτη, ένας πολύ έντεχνα συγκαλυμμένος ανθρωποκεντρισμός κι η αλαζονεία μας θέλει να δει την ανθρώπινη ηθική να θριαμβεύει και να λύνει όλα τα προβλήματα ενός ανυπόφορου κόσμου, -ανυπόφορου εξαιτίας της εδικής μας ανημποριάς και αλλοτρίωσης- και κατά αναγκαστική προέκταση να επιβάλλεται  και στο ζωικό βασίλειο εκπολιτίζοντάς το για να μην υπάρχει πια πόνος! Αυτό θυμίζει θρησκευτικές υποσχέσεις, σε ευαίσθητες πλην όμως αφελείς ψυχές, για ένα κόσμο όπου το λιοντάρι θα κάθεται πλάι με το πρόβατο χωρίς βία, γιατί θα έχει επικρατήσει η καλοσύνη του θεού… Στη δεύτερη κατεύθυνση, ο ανθρωποκεντρισμός απορρίπτεται και στηλιτεύεται, ο άνθρωπος δεν έχει ανώτερη θέση από τα ζώα κι αναζητά με ταπεινότητα μια θέση στο ζωικό κόσμο: ο άνθρωπος από συμπόνια έρχεται να καθίσει δίπλα στα αδέρφια του τα ζώα, υπάρχει ισότητα μεταξύ ανθρώπων και ζώων! Ας είναι λοιπόν επιτέλους ταπεινοί αυτοί που ενστερνίζονται αυτή την κατεύθυνση, κι αν αποδέχονται ότι ο άνθρωπος είναι κι αυτός ένα ζώο όπως όλα τα άλλα, ας αποδεχτούν με την ανάλογη κατανόηση την επιλογή ή ένστικτο κάποιων να τρώνε κρέας, όπως αποδέχονται στη σαβάνα το λιοντάρι να τρώει αντιλόπες! Ας είμαστε ειλικρινείς!
6. Τα πιο οξυδερκή πνεύματα θα μιλήσουν για μια μέση οδό όπου ο άνθρωπος δεν απαρνείται τον πολιτισμό και τη ηθική -αλίμονο! αυτό δε γίνεται, μας τρομάζει στ’ αλήθεια!- αλλά βελτιώνει τον πολιτισμό του ώστε να σέβεται το ζωικό κόσμο και τη φύση γενικότερα. Μα αυτό ακριβώς συζητάμε! Πως ακριβώς θα γίνει η βελτίωση του πολιτισμού μας, ποια πορεία θα πάρει σε βάθος χρόνου η νέα μας ηθική; Αυτό ακριβώς το νόημα έχουν αυτές οι δύο κατευθύνσεις, και θα πρέπει να τις λάβουμε υπ’ όψη μας αν θέλουμε να έχουμε μια ουσιαστική και μακρόχρονη εκτίμηση. Γιατί αλλιώς δεν απαντάμε στη ρίζα του προβλήματος, αλλά μένουμε σε βραχυπρόθεσμες και ρηχές εκτιμήσεις. Αυτοί που θα μιλήσουν για την ηθική μας, θα πρέπει να έχουν συναίσθηση της μεγάλης ευθύνης που θα βαραίνει τους ώμους τους.

 

Για τους μελλοντικούς μνηστήρες της ηθικής μας.

 

1. Στην εποχή μας θέλουμε πνεύμα διαυγές και ξεκάθαρο, νηφάλιο κι αυτοελεγχόμενο.  Η πρόκληση είναι να βρεθεί εκείνη η σπάνια βαθύτητα κι οξυδέρκεια που να εκφράζει όσο το δυνατόν ολόκληρη την σύγχρονη κουλτούρα μας. Δεν αρκούμαστε στον εντυπωσιασμό, στη μαγεία των συναισθημάτων, στο επιτακτικό ύφος κι ακόμη περισσότερο καθόλου στο ύφος. Δεν αρκούν πλέον οι μέθοδοι που κάποτε χρησιμοποιούσε η θρησκεία, μέθοδοι κατ’ εξοχήν υπνωτικές και σαγηνευτικές, με άλλα λόγια καλλιτεχνικές. Στην εποχή μας για να μιλήσουμε για την ηθική χρειάζεται βαθύς στοχασμός.
2. Σε συλλογικό επίπεδο θα πρέπει να συνεχίσουμε την παράδοση αγώνων των προηγούμενων γενεών και να την εμπλουτίσουμε με νέα στοιχεία που βρίσκουμε στην πορεία μας. Θα πρέπει να επιμείνουμε στο όραμα της επανάστασης κι ανατροπής των δομών του κράτους, και της ταξικής κοινωνίας. Στα πλαίσια αυτά, στην προσπάθεια για μια ελευθεριακή, χωρίς κράτος, προσέγγιση της κοινωνικής οργάνωσης, μπορούμε να εντάξουμε το ζήτημα της απελευθέρωσης των ζώων. Αλλά, εκεί που δεν υπάρχει χώρος για εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, εκεί που η παραγωγή ελέγχεται από λαϊκές δομές κι οργανώσεις σύμφωνα με τις ανάγκες μας κι όχι για το κέρδος των λίγων, δεν είναι άραγε αναμενόμενη και προσιτή η απελευθέρωση των ζώων; Τότε δε θα είμαστε πιο κοντά στην ολική απελευθέρωση;

 

http://anarxikoimeoura.squat.gr

  Τι είναι η ληστεία μιας τράπεζας μπροστά στην ίδρυση της;

    Το πρωινό της 16ης Ιανουαρίου του 2006 ο Γ. Δημητράκης συλλαμβάνεται, βαριά τραυματισμένος από τις σφαίρες των μπάτσων, στο κέντρο της Αθήνας μετά από ληστεία στην εθνική τράπεζα της οδού Σόλωνος. Σύμφωνα με τον οργασμό δημοσιευμάτων και ρεπορτάζ των ΜΜΕ που ακολούθησαν τις επόμενες μέρες, συνελήφθη ένα μέλος της περιβόητης “συμμορίας” των ληστών με τα μαύρα. Μια συμμορία δημιούργημα μπάτσων και δημοσιογράφων. Ένα φανταστικό σενάριο που στόχο είχε να εμπλέξει τον συγκεκριμένο και τους 3 καταζητούμενους συντρόφους με το κοινό ποινικο έγκλημα (όπως το αποκαλουν) και με οργανώσεις ένοπλης πάλης. Ένα ποινικό αδίκημα για την αστική τους δικαιοσύνη, που λόγω της πολιτικής δράσης τους, υπάγεται στις διατάξεις του αντιτρομοκρατικού νόμου. Ο δρόμος άνοιξε, έτσι ώστε να κατηγορηθούν για σωρεία ληστειών σε τράπεζες, με σκοπό τη χρηματοδότηση ένοπλων οργανώσεων. Στη συνέχεια, η ελληνική δικαιοσύνη και συγκεκριμένα ο περιβόητος εισαγγελέας Διώτης (γνωστός για τις ναζιστικές μεθόδους ανάκρισης που χρησιμοποίησε στην υπόθεση του Σάββα Ξηρού) προσπάθησε να ανακρίνει τον συλληφθέντα, κλινήρη και διασωληνωμένο, στην εντατική του νοσοκομείου. Κάπου εκεί ξεκινάει το ταξίδι του συντρόφου στα σοφρωνιστικά κολαστήρια της δημοκρατίας. Τον Ιούνη του '07, τελικά, καταδικάζεται σε 35 χρόνια κάθειρξη για τη συγκεκριμένη ληστεία, καθώς και για απόπειρα ανθρωποκτονίας, με μοναδικό κριτήριο μια σφαίρα που έλειπε απο  τον γεμιστήρα, η οποία δεν βρέθηκε πουθενά στη περιοχή γύρω από τη ληστεία. Αντίθετα, οι μπάτσοι πυροβολώντας μέσα στον κόσμο και περιφρονώντας κάθε ανθρώπινη ζωή λες και ήταν στην “άγρια δύση”, τραυματίζουν και ένα λαχειοπώλη. Το όλο σκηνικό συμπληρώνεται με την επικήρυξη των 3 “συνεργών” του από τον υπουργό “προστασίας του πολίτη” με το ποσό των 600.000 €. Μια επικήρυξη που έχει διττή σημασία. Αφενός, ξεκινάει ένα κυνήγι κεφαλών, με στόχο να ωθήσει τον καθένα να μπεί στο ρόλο των διωκτικών αρχών (κοινώς χαφιές), πληρωνοντάς τον αδρά για μια σύλληψη. Αφετέρου, διαχωρίζει άτομα λόγω των πολιτικών τους πεποιθήσεων, ποινικοποιώντας με αυτόν τον τρόπο την αναρχική δράση.

Η δουλειά είναι χαρά μόνο για τα αφεντικά.
    Ο θεσμός της μισθωτής εργασίας χρησιμοποιείται για να παράγει κέρδος, το οποίο καρπώνονται οι εκμεταλλευτές, και όχι για να προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο, όπως έξυπνα ευαγγελίζονται οι ειδικοί (διάφοροι κοινωνιολόγοι, στοχαστές και κρατικοί αξιωματούχοι). Στις μέρες μας πλεόν, η επίθεση κράτους και κεφαλαίου είναι πιο αδυσώπητη από ποτέ, δημιουργώντας στρατιές εξαθλιωμένων που μοιάζουν με δουλοπάροικους από άλλες εποχές. Μπορεί να μην υπάρχουν αλυσωδεμένοι σκλάβοι, όμως υπάρχουν αρκετοί που δουλεύουν μια ζωή σε εξαντλητικούς ρυθμούς. Οι άνθρωποι μετατρέπονται σε μηχανές παραγωγής κέρδους, κι έτσι αντιμετωπίζονται σαν αναλώσιμα είδη, δουλεύοντας κάτω από άθλιες συνθήκες για ψίχουλα, ρισκάροντας πολλές φορές ακόμα και την ίδια τους τη ζωή. Σύμφωνα με επίσημα στατιστικά στοιχεία, οι νεκροί από “εργατικά ατυχήματα” απο το 2000 εώς το 2008 ανέρχονατι στα 1221 άτομα! Δολοφονίες λόγω έλλειψης μέτρων ασφαλείας. Και όλα αυτά, για να καταφέρουν να αποπληρώσουν τα δάνεια και τις υποχρεώσεις τους. Υποχρεώσεις που έχουν άμεση σχέση με την επιβίωση του καθενός, και ο μόνος τρόπος για να καλυφθούν είναι μέσω συνθηκών, τις οποίες ορίζουν οι αφεντάδες. Σε όλο αυτό το εκμεταλλευτικό σύστημα, οι άνθρωποι αναγκάζονται να υποθηκεύσουν τον ιδρώτα τους σε στυγνούς εκμεταλλευτές που κρύβονται μέσα στους ναούς των τραπεζών.

Η τράπεζα σας κλέβει νόμιμα και γουστάρετε!
    Το τραπεζικό σύστημα έκανε την εμφανισή του με τη συσσώρευση του πλούτου σε κάποιες κοινωνικές ομάδες (έμποροι, εργοστασιάρχες), δίνοντάς τους την ευκαιρία να αποταμιεύουν και να μεγαλώνουν τα κέρδη τους, απλά δανείζοντας χρήματα με την προϋπόθεση να τους επιστραφούν περισσότερα μέσω τόκων. Δηλαδή, ο ρόλος της τράπεζας είναι διαχειριστικός, αφού δεν παράγει κάποιο άμεσο αγαθό για την κοινωνία, αλλά “διανέμει” τον πλούτο πρός όφελος των ιδίων. Οι τράπεζες σήμερα έχουν αναπτυχθεί τόσο, που μπορούν και δανείζουν όχι μόνο σε ιδιώτες αλλά και σε ολόκληρα κράτη. Με πιο πρόσφατο το παράδειγμα της ελλάδας, όπου  οι τράπεζες δάνειζαν στο ελληνικό κράτος, έτσι ώστε να καλύπτεται το έλλειμα και να φαίνεται προς τα έξω ότι όλα λειτουργούν ρολόι. Το σύστημα αυτό κατάφερε, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, να έχει την αποδοχή από την κοινωνία, αφού φαντάζει για κάποιους ως ο μοναδικός τρόπος για να εκπληρώσουν τις “ανάγκες” τους. Ανάγκες πλασματικές στην ουσία, οι οποίες κατασκευάζονται καθημερινά απο τις διαφημίσεις, μέσω των ΜΜΕ. Έτσι, εφευρέθηκαν διάφορα είδη δανειών (βλ. διακοποδάνειο, εορτοδάνειο, φοιτητοδάνειο κτλ), για να μπορούν να καλυφθούν τα “θέλω” του καθενός, με σκοπό το ξεζούμισμα όσο το δυνατόν περισσότερων. Η πλειοψηφία του κοινωνικού συνόλου είναι σαν να έχει πάρει ένα δρομολόγιο χωρίς επιστροφή, με προορισμό την ίδια του την καταστροφή. Το ρόλο του οδηγού έχει το κράτος και το κεφάλαιο, ενώ η κινητήρια δύναμη (τροχοι & καύσιμα) είναι το ίδιο το κοινωνικό σύνολο. Στο δρομολόγιο αυτό, κάποιοι επιλέγουν συνειδητά να “αποβιβαστούν” και να μην γίνουν κομμάτι της δολοφονικής αυτής συναίνεσης.

Θα λήστευες μια τράπεζα αν ήσουν αόρατος;
    Η ληστεία μιας τράπεζας, σε κομμάτια της κοινωνίας, φαντάζει ως μια πράξη που δεν σέβεται αυτούς οι οποίοι εργάζονται για να διασφαλίσουν τα προς το ζειν. Αντίθετα όμως, τα δισεκατομμύρια που βρίσκονται στα χρηματοκιβώτια των τραπεζών, δεν ανήκουν σε αυτούς που επέλεξαν να τα αποταμιεύσουν, αλλά είναι ασφαλισμένα και ανήκουν στις τράπεζες. Αυτοί οι οποίοι καταληστεύουν την κοινωνία, δεν βρίσκονται πίσω από τα κάγκελα της φυλακής, αλλά είναι κάθε λογής αφεντικό, ανάλογα με την εξουσία που διαχειρίζεται, και όσοι στρογγυλοκάθονται στα έδρανα της βουλής και στα υπερπολυτελή γραφεία των τραπεζών, απολαμβάνοντας την ασυλία που τους δίνει απλόχερα το κράτος με τους θεσμούς του. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να αποτελέσει εξαίρεση το κράτος με τους δυσβάσταχτους φόρους του; Όσοι επιλέγουν να απαλλοτριώσουν μια τράπεζα, αρνούμενοι να υποταχθούν στις συνθήκες που επιβάλει η μισθωτή εργασία, επανακτούν ένα κομμάτι από τον κλεμμένο πλούτο των τραπεζών. Μια πράξη που θα τους δώσει την ευκαιρία να καθορίσουν αυτοί τη ζωή τους, και όχι να την χαρίσουν απλόχερα στις ορέξεις κάποιου αφεντικού. Στην κατηγορία αυτή ανήκει και ο Γιάννης Δημητράκης…

   “Όπως ξέρετε και όπως έχει γίνει ήδη γνωστό είμαι αναρχικός. Ως εκ τούτου έχω μια συγκεκριμένη πολιτική θεώρηση και τοποθετώ κι εγώ το ρόλο της τράπεζας ως ιδιαίτερα ένοχο μέσα στη δική μας κοινωνία. Θεωρώ ότι παίζει μεγάλο ρόλο στα οικονομικά δρώμενα. Έχει αναδειχθεί ως σύγχρονος φεουδάρχης, έχει υποδουλώσει την μεγάλη πλειοψηφία των εργατών, οι οποίοι λόγω οικονομικής αδυναμίας αναγκάζονται και προσφεύγουν στις τράπεζες για να βγάλουν τα προς το ζην. […]
    Φυσικά με την πράξη μου δεν έχω καμία ψευδαίσθηση ότι θα μπορούσα να καταργήσω την ύπαρξη των τραπεζών. Θα ήμουν ηλίθιος ή αιθεροβάμων, αν νόμιζα ότι θα καταργήσω τις τράπεζες με το να ληστέψω εγώ μία. Αυτό είναι αυτονόητο. […]
   Τέθηκε ζήτημα ανιδιοτέλειας και ιδιοτέλειας σε σχέση με τα χρήματα και το τι τα κάνεις. Πιστεύω να έγινε κατανοητό, και αυτό σκόπευα κι εγώ να κάνω, ότι δε είναι ζήτημα πλουτισμού. Είναι σίγουρα άρνηση της εργασίας, όπως διεξάγεται τώρα. Δηλαδή αρνούμαι πραγματικά να φορέσω τέτοια ισόοβια δεσμα. Αρνούμαι να αφήσω τα χρόνια απο τα 20 ως τα 60-65, αρνούμαι να τα αφήσω κάτω από ένα κεφαλαιούχο, κάτω από έναν που θα ορίσει εμένα ως εκμεταλλευόμενο. Φυσικά και δεν υποτιμώ όλη την κοινωνία, η οποία αποδέχεται αυτή την κατάσταση. Εγώ, σαν αναρχικός, αυτοπροσδιορίζομαι μέσα στην κοινωνία και σαν ρόλος: ούτε εκμεταλλευόμενος, ούτε εκμεταλλευτής. […] Θεώρησα ότι η πράξη μου ήταν μια επιθετική ενέργεια σε αυτό το ληστρικό σύστημα. Το θεώρησα ως μία επίθεση. Βέβαια, επίθεση πολύ άνιση απ’ ότι αποδείχθηκε. Τα έβαλα με έναν μηχανισμό που με συνέτριψε στρατιωτικά, γιατί, ψυχικά τουλάχιστον και νοητικά, δεν πρόκειται να με συντρίψει τίποτα. Όσον αφορά το “ιδιοτελής και μη ιδιοτελής πράξη”, μιας και θίχτηκε πολύ. Εγώ θεωρώ, κρίνω και βαπτίζω έτσι την ενέργειά μου, σαν επαναστατική πράξη. […]
   Λέτε εδώ ότι ο ληστής τράπεζας τρομοκρατεί. […] Σίγουρα τους φόβισα τους ανθρώπους, αυτό είναι και το μόνο για το οποίο θα μπορούσα να τους ζητήσω και ένα συγνώμη, όμως είναι το μοναδικό πράγμα που δεν μπορείς να εμποδίσεις. Σίγουρα θα ‘θελα να φοβίσω πολύ περισσότερο τους πολιτικούς άρχοντες ή προύχοντες ή την ολιγαρχία αυτής της χώρας κι όχι την κυρία χ ή ψ που εργάζεται στο ταμείο, τον πελάτη, τον πολίτη… Όμως, θα ήθελα να μου δώσουν μια απάντηση σ’ αυτό: μια επίσκεψη ληστών θα τους τρομοκρατούσε τόσο πολύ; ή αν τους ανακοίνωναν ότι απολύονται μετά από 15 χρόνια, όπου δεν θα έχουν καμία σύνταξη, θα πάρουν μια μικρή αποζημίωση και θα πεταχτούν στο καλάθι των αχρήστων; […]
   Κι εν πάση περιπτώσει έιμαι εγώ ο εχθρός της κοινωνίας, εγώ πρέπει να συλληφθώ, να φάω τις σφαίρες, εγώ να είμαι στις φυλακές, εγώ θα πρέπει να επανενταχθώ λές και είμαι ξένο κομμάτι της κοινωνίας.Είμαι ένα μαχόμενο κομμάτι κι έτσι θα παραμείνω.Αυτά σε ότι αφορά τα κίνητρα της ληστείας.
[…] Για μένα η τράπεζα είναι ένα νεφελώδες κατασκεύασμα, απρόσωπο τελείως. Δεν τους ξέρουμε τους κυρίους, δεν τους έχουμε δει ποτέ. Και αν τους δούμε θα έχουν οκτώ σαγόνια και ένα πτερύγιo!”
                                                                                                                         Αποσπάσματα από την απολογία του Γιάννη Δημητράκη

Λευτεριά στον Γιάννη Δημητράκη
Λευτεριά στους Βούτση-Βογιατζή, Στρατηγόπουλο, Bonano
Αλληλεγγύη στους 3 επικηρυγμένους συντρόφους

Δράσεις αλληλεγγύης 

• Τρίτη  27/4 Μικροφωνική 11:00 πλατεία αγοράς

• Συγκέντρωση 19:00 και προβολή 21:00 πλατεία Σπλάντζιας 

Προβολή ντοκυμαντέρ “Ληστεία αλά ελληνικά” (σχετικά με την κοινωνική ληστεία στον ελλαδικό χώρο).

  συνέλευση αναρχικών –αντιεξουσιαστών   “σαλταδόροι”

ΤΟΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΧΑΜΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗ ΧΟΥΝΤΑ

Ο χρόνος

Την ώρα που τα όνειρα για κοινωνική ανέλιξη καταρρέουν, την ώρα που το φρούτο της “εθνικής” ανάπτυξης και του εκσυγχρονισμού έχει σαπίσει, την ώρα που τα όνειρα του καταναλωτισμού βυθίζονται μέσα στα χρέη, την ώρα που ο δημοκρατικός διάλογος που προτάσσεται ως η μόνη λύση των κοινωνικών διαμαχών, βρίσκεται σε αδιέξοδο, την ώρα που είναι υποθηκευμένες οι επόμενες γενιές, η πίστη χάνεται και το κράτος πρέπει να επαναδιαπραγματευτεί τους όρους ύπαρξής του.

Η εικόνα που είχε κατασκευάσει η κυριαρχία για τον εαυτό της έχει πλέον θρυμματιστεί και το μόνο που απέμεινε είναι η βαρβαρότητα της φτώχειας της εξαθλίωσης, της ανεργίας, του άγριου ανταγωνισμού, της κενότητας των κοινωνικών σχέσεων και της αστυνομικής καταπίεσης. Το μέχρι πρότινος μοντέλο κοινωνικής οργάνωσης και ξεζουμίσματος της εργατικής δύναμης φαίνεται οτι έχει φάει τα ψωμιά του. Η εξουσία προσπαθεί εναγωνίως να επιβάλει τους νέους όρους του κοινωνικού συμβολαίου. Η διασφάλιση της απρόσκοπτης ανάπτυξης του κεφαλαίου, απαιτεί τη λήψη τέτοιας έκτασης μέτρων που θα οδηγήσουν σε ιστορικές κοινωνικές ανακατατάξεις με απρόβλεπτες εξελίξεις.

Ήδη όλο και ευρύτερα κοινωνικά κομμάτια δυσπιστούν απέναντι στην κρατική διαχείριση και συσσωρεύουν οργή για τις συνθήκες διαβίωσης. Μέσα σε αυτή την ιστορική συγκυρία φαίνεται να αναπτύσσεται μια ετερόκλητη κοινωνική δυναμική που είναι έτοιμη να αντισταθεί, να ανταγωνιστεί και να αποτελέσει ενδεχόμενο κίνδυνο για τα καθεστωτικά σχέδια. Ένα δείγμα της άλλωστε γεύτηκε η εξουσία το Δεκέμβρη του 2008, μετά τη δολοφονία του Αλέξη από τα κρατικά σκυλιά. Το φυτίλι λοιπόν είναι ήδη αναμμένο και η μπόμπα έτοιμη να εκραγεί. Για να αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση το κράτος απ’ τη μια πλευρά προτάσσει την εθνική ενότητα εναντίον του “εξωτερικού εχθρού”, των ευρωπαίων δανειστών, των τοκογλύφων, των κερδοσκόπων κ.ά. και απ’ την άλλη επιτίθεται εναντίον του “εσωτερικού εχθρού”, του ριζοσπαστικού δηλαδή κομματιού των καταπιεσμένων και όλων των δυνητικά αγωνιζόμενων.

Το σχέδιο λοιπόν είναι έτοιμο για να εφαρμοστεί την κατάλληλη στιγμή. Και ποια είναι αυτή; Μα ποιά άλλη, εκτός από εκείνη την ώρα που γίνονταν οι διαπραγματεύσεις για τους όρους με τους οποίους θα προσδεθεί το ελληνικό κράτος στο άρμα του ΔΝΤ. Τότε διάλεξαν οι κυρίαρχοι, να εξαπολύσουν μια λυσσασμένη επίθεση απέναντι στον αναρχικό αντιεξουσιαστικό χώρο, ως κομμάτι του “εσωτερικού εχθρού”.

Ο τρόπος

Το Σάββατο 10.4.10 έξι αγωνιστές με μακροχρόνια κινηματική δράση, συλλαμβάνονται από τα “λαγωνικά” της αντιτρομοκρατικής και κατηγορούνται για συμμετοχή στην ένοπλη οργάνωση “Επαναστατικός Αγώνας”. Από εκείνη τη στιγμή και έπειτα ξεκινάει ένα δεύτερο γαϊτανάκι τρομοϋστερίας με τις γνώριμες, από την υπόθεση της 17Ν (2002), μεθοδεύσεις της συμμορίας κράτους – μμε – αστυνομίας.

τα μμε

Αναβαθμίζοντας τις τακτικές τους, τα Μέσα Κοινωνικής Χειραγώγησης, ως το δεξί χέρι των μπάτσων, και με βάση σενάρια αστυνομικής φαντασίας και φήμες δικάζουν, λασπολογούν και κατασκευάζουν ενόχους, αλαλάζοντας στα τηλεπαράθυρα. Βαφτίζουν γιάφκες τα σπίτια με καλαμωτές, αναπαράγουν κατασκευασμένες τηλεφωνικές συνομιλίες, που αργότερα αποκαλύπτεται πως είναι ψεύτικες. Χωρίς κανένα έλεος και ντροπή, επιδίδονται σε ένα κυνήγι μαγισσών συκοφαντώντας και διαπομπεύοντας άλλους αγωνιστές, λόγω της πολιτική τους δράσης και των φιλικών/συγγενικών τους σχέσεων. Σπέρνουν τη σύγχυση ανακατεύοντας σενάρια που εμπλέκουν τους συλληφθέντες σε όλες τις ένοπλες οργανώσεις. Παρουσιάζουν ως πειστήριο ενοχής τη γνωριμία που κάποιος μπορεί να είχε με τον δολοφονημένο από το κράτος αγωνιστή Λ. Φούντα.

Δεν είναι απλώς και μόνο τα φερέφωνα του κράτους και της ασφάλειας, τελώντας σε διατεταγμένη υπηρεσία. Είναι μια κανιβαλιστική μηχανή κατασκευής της θεαματικής πραγματικότητας της νέας Τάξης πραγμάτων.

Οι μπάτσοι

Μπροστά στην αγωνία τους να επαναλάβουν άλλο ένα “θρίαμβο εξάρθρωσης”, τα φυντάνια της ασφάλειας συλλαμβάνουν και διώκουν αγωνιστές με μεθόδους που εγκαινίασαν εντατικά το φθινόπωρο του 2009, με την υπόθεση του Χαλανδρίου. Παρουσιάζουν ως ενοχοποιητικά στοιχεία αποτυπώματα σε λογοτεχνικά και πολιτικά βιβλία, σε χειρόγραφες σημειώσεις και σε κινητά αντικείμενα, καθώς επίσης και σε όργανα γυμναστικής και κειμήλια· ανακαλύπτουν γιάφκες εκεί που υπάρχουν μόνο έπιπλα, βιβλιοθήκες και καναπέδες, ενώ όποιος έτυχε να περάσει από εκεί κυνηγιέται και χαρακτηρίζεται τρομοκράτης· παρακολουθούν αμέτοχοι ασκήσεις σκοποβολής με σκουριασμένες σφαίρες και ισχυρίζονται ότι έχουν βρεθεί πρωτότυπες προκυρήξεις, σχεδιαγράμματα και “ύποπτες” τηλεφωνικές συνομιλίες, στοιχεία τα οποία είναι ωστόσο άφαντα από την δικογραφία· ως άλλος στρατός κατοχής καταλαμβάνουν ολόκληρες γειτονιές (νέα φιλαδέλφια, νέα ιωνία, εξάρχεια κ.ά.), εισβάλλουν σε σπίτια, ανακρίνουν, εκφοβίζουν και τέλος πάνω στον πανικό τους ανακαλύπτουν βόμβες που τελικά αποδεικνύονται βεγγαλικά. Ο αστυνομικός μηχανισμός δεν είναι απλώς και μόνο ο εκτελεστικός βραχίονας της κυριαρχίας. Είναι το οργανικό στοιχείο του νέου ολοκληρωτισμού. Είναι το πανταχού παρών μάτι της εξουσίας, που αναλαμβάνει πλέον τον έλεγχο και την επιτήρηση των κοινωνικών σχέσεων.

Ο σκοπός

Κι όμως τίποτε απ’ όλα αυτά δεν είναι τυχαίο. Μέσα στην αναμπουμπούλα της τηλε-δικτατορίας, η εξουσία, διαπραγματεύεται τους όρους δανεισμού από το ΔΝΤ, ετοιμάζει νέα άγρια επίθεση σχετικά με το ασφαλιστικό και το συνταξιοδοτικό, περνάει καινούριους νόμους για την παιδεία και νομιμοποιεί τη χρήση καμερών σε δημόσιους χώρους. Η σημαντικότερη στόχευση όμως, δεν είναι η αλλαγή της “ατζέντας” στο θεαματικό “δημόσιο διάλογο” και ο αποπροσανατολισμός. Η κυριαρχία επιτίθεται στον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο ως κομμάτι που συμμετέχει και συνδιαμορφώνει μέσα στο ευρύτερο κίνημα. Επιχειρώντας να ποινικοποιήσει όχι μόνο την κινηματική δράση του αναρχικού χώρου, αλλά και την ανατρεπτική/ριζοσπαστική σκέψη, η εξουσία προσπαθεί να τον εγκληματοποιήσει απογυμνώνοντάς τον πολιτικά, να τον αποκόψει από τις κοινωνικές του ρίζες και τους δεσμούς που αναπτύσσει με άλλα κοινωνικά κομμάτια, ώστε να μπορέσει να τον καταστείλει. Κι όμως το μήνυμα των διώξεων δεν περιορίζεται μόνο εκεί, αλλά απευθύνεται σε κάθε αγωνιστή (ενεργό ή δυνητικό), σε κάθε πολιτικό χώρο και συλλογικότητα.

Η περίπτωση, μεταξύ πολλών άλλων, της προφυλάκισης του Μάριου Ζ. (πορεία απεργίας 11/03), που τα σαμπουάν μετατρέπονται σε μολότωφ είναι χαρακτηριστική. Και ακόμα, είναι ένα μήνυμα για όλη την κοινωνία, πως η αντικαθεστωτική δράση και σκέψη είναι μάταια και ατελέσφορη. Ταυτόχρονα η θεαματική αυτή επιχείρηση έχει ως στόχο να ανακτήσει το καταρρακωμένο κύρος της κρατικής και αστυνομικής εξουσίας, ως δύναμη διαχείρισης των κοινωνικών συγκρούσεων. Να νομιμοποιήσει την παρουσία της στις γειτονιές, να εκμαιεύσει τη συναίνεση για να βγαίνουν τα όπλα της και να δολοφονούν (αμέτρητα παραδείγματα δολοφονιών από μπάτσους , με πιο πρόσφατα του Nichola Toddi, 25χρονου εργάτη στις 16/02 και του αναρχικού Λάμπρου Φούντα στις 11/03). Επίσης θέλουν να προωθήσουν την αφομοίωση κοινωνικών τμημάτων στις εξουσιαστικές δομές, καλώντας τους “πολίτες” να συνεργαστούν και να δώσουν πληροφορίες στην αστυνομία, κοινώς να ρουφιανέψουν το διπλανό τους, σαν σύγχρονοι δωσίλογοι, καλλιεργώντας την καχυποψία.

Και ένα κάλεσμα

Το πρώτο κύμα των αντιστάσεων στα “νέα μέτρα” (απεργίες φλεβάρη-μάρτη του 2010), δεν κατάφερε να διαχύσει την κοινωνική αναταραχή. Η προσωρινή ανοχή ευρύτερων κομματιών της κοινωνίας στις μεταρρυθμίσεις, έκανε το αστικο-Δημοκρατικό καθεστώς να πιστέψει, πως ήρθε η ώρα να εξαπολύσει μιας τέτοιας έκτασης επίθεση, που θα καθηλώσει την υπό διαμόρφωση κινηματική κοινωνική δυναμική και θα διακόψει το ενδεχόμενο της ενδυνάμωσής της.

Κι όμως με την έναρξη της επιχείρησης, ήρθαν και οι αντιστάσεις στην τρομοϋστερία. Με συγκεντρώσεις έξω από τα σπίτια που “ερευνούσαν” οι μπάτσοι (πετράλωνα, κυψέλη, εξάρχεια). Με δυναμική παρουσία στα δικαστήρια. Με καταλήψεις στο πολυτεχνείο, στην ΕΣΗΕΑ (αθήνα), στη σχολή δημοσιογραφίας (θεσσαλονίκη), σε τηλεοπτικό σταθμό και στα γραφεία του πασοκ (ηράκλειο), στα γραφεία της εφημερίδας “ταχυδρόμος” (βόλος). Με διαμαρτυρίες ενάντια στην αστυνομοκρατία σε γειτονιές (νέα φιλαδέλφια).

Μπροστά στην περαιτέρω ένταση της εκμετάλλευσης και την υποτίμηση των συνθηκών ζωής, που απαιτούν “εθνική ενότητα” και κοινωνική σταθερότητα, δεν έχουμε να τους χαρίσουμε τίποτε. Προτάσσουμε την όξυνση των κοινωνικών αγώνων, οργισμένα και συνειδητά. Δεν έχουμε καμία αυταπάτη για αυτά που έρχονται και ξέρουμε με ποιους είμαστε στον πόλεμο που διεξάγεται. Καμία συνδιαλλαγή, καμία συναίνεση. Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας. Ο δρόμος το πεδίο δράσης μας.

κράτος και μμε είναι οι τρομοκράτες

αλήτες ρουφιάνοι δημοσιογράφοι*

κάτω τα ξερά σας από τους αγωνιστές

άμεση απελευθέρωση των συλληφθέντων

που κατηγορούνται για την υπόθεση του επαναστατικού αγώνα

*δεν είναι όλοι οι ρουφιάνοι δημοσιογράφοι

συνέλευση αναρχικών -αντιεξουσιαστών "σαλταδόροι"

Περί "πράσινου" καπιταλισμού…

Πριν από όλα, ομολογούμε ότι αυτό που μας κίνησε την περιέργεια να αναρωτηθούμε ευρύτερα τι κρύβεται πραγματικά πίσω από την επονομαζόμενη «Πράσινη Ανάπτυξη» και πως θα υλοποιηθούν μελλοντικά έργα ΑΠΕ (Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας) στα υπόλοιπα βουνά του νησιού, είναι η προβολή του τοπικού αυτού προβλήματος. Θα θέλαμε λοιπόν να εκθέσουμε και να περιγράψουμε την "Πράσινη Ανάπτυξη" όπως αυτή εφαρμόζεται στο Αποπηγάδι, πέρα από τα όσα φωτίζει η ειδησιογραφία της επικαιρότητας, με τις αστυνομικές δυνάμεις να συμπορεύονται της εταιρίας "Αιολικής Μουσούρων Α.Ε." σε κάθε "επίσκεψή" της στο Αποπηγάδι και να κάνουν διπλοβάρδιες φυλάσσοντας μηχανήματα πολυεθνικών.

Αρχικά ας αναρωτηθούμε τι επιπτώσεις θα έχει στο περιβάλλον, στην υγεία αλλά και στις οικονομικές δραστηριότητες των κατοίκων, η δημιουργία μιας βιομηχανικής ζώνης παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος ισχύος τουλάχιστον 200 MW από πέντε θυγατρικές της Γαλλικής EDF (η αντίστοιχη ΔΕΗ της Γαλλίας) στη περιοχή. Οι κάτοικοι θα πληρώνουν κανονικά τους λογαριασμούς της ΔΕΗ, επιβαρυμένους μάλιστα με το πράσινο τέλος, υπέρ ΑΠΕ, χωρίς κανένα ανταποδοτικό όφελος, πέραν του 2% επί των κερδών των εταιρειών που δικαιούνται οι δήμοι. Όλα αυτά τη στιγμή που η ενέργεια που παράγεται από ΑΠΕ πωλείται βάση νόμου από τις εταιρείες δύο φορές ακριβότερα στη ΔΕΗ, σε σχέση με την τρέχουσα τιμή του ρεύματος και όλες οι επενδύσεις είναι επιδοτούμενες από κράτος και Ευρωπαϊκή ένωση σε ποσοστό 75%.

Το ρεύμα όλων των αναγκών του νησιού μας είναι μεταξύ 600-700 MW, οι εταιρείες λοιπόν στο Αποπηγάδι έχουν αιτηθεί να υλοποιήσουν έργα που θα καλύπτουν θεωρητικά το 1/3 των ενεργειακών απαιτήσεων της Κρήτης. Στο Αποπηγάδι σχεδιάζονται Αιολικά-υβριδικά πάρκα ισχύος 200 MW, εκατοντάδων ανεμογεννητριών ισχύος τουλάχιστον 1 MW, με 8 ανεξάρτητες δεξαμενές χωρητικότητας 1.000.000 κυβικών μέτρων νερού έκαστη, για υβριδικούς (που λειτουργούν συμπληρωματικά όταν δεν φυσάει αέρας) σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Τα έργα αυτά προβλέπεται να υλοποιηθούν ύστερα από έγκριση στη Ρ.Α.Ε. (Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας),  6 διαφορετικών αιτήσεων που κατέθεσαν 5 θυγατρικές της Πολυεθνικής EDF. Η EDF με τη δημιουργία πολλών διαφορετικών θυγατρικών εταιρειών ιδίων συμφερόντων που διαφέρουν μόνο στο όνομα, κάνει έτσι κατάτμηση του συνολικού έργου των 200 MW σε μικρότερης ισχύος, άρα και ευκολότερα στην αδειοδότηση τους  όσον αφορά περιβαλλοντικούς όρους υποέργα.

Η Περιβαλλοντική Mελέτη του πρώτου επίσημα αδειοδοτημένου αιολικού πάρκου της εταιρείας Αιολική Μουσούρων ΑΕ., που πήρε έγκριση από το αρμόδιο τμήμα περιβάλλοντος της Νομαρχίας Χανίων, αναφέρει για το Αποπηγάδι: «η περιοχή  δεν παρουσιάζει κάποια ενδιαφέροντα περιβαλλοντικά χαρακτηριστικά αφού δεν έχει εκτεταμένα αποθέματα νερού». Το γεγονός ότι το βουνό Αποπηγάδι αποτελεί το μεγαλύτερο ταμιευτήρα νερού στο Νομό, υδρεύοντας χωριά στις Επαρχίες Σελίνου, Κυδωνίας και Κισσάμου, ενώ πηγάζουν από τους παραπόταμους του μεγάλα ποτάμια όπως ο Ταυρωνίτης, Βαβουλεδιανός, Σεμπρωνιώτης, Σουγιανός και Παλαιοχωρίτικος ποταμός, δε φαίνεται να συγκίνησε τις αρμόδιες δημόσιες υπηρεσίες, Περιφέρεια, Δασαρχείο, Τμήμα Περιβάλλοντος Νομαρχίας. Αντίθετα άνοιξε την όρεξη των υποψήφιων επενδυτών της EDF, οι οποίοι μπορεί στις περιβαλλοντικές μελέτες που καταθέτουν στην Νομαρχία Χανίων να παρουσιάζουν  ημιβραχώδη «ασβεστολιθικών πετρωμάτων» έρημο το Αποπηγάδι, που κατοικείται μόνο «από ποντικούς των ορέων και φίδια», παρόλα αυτά, θα κάνουν χρήση εκατομμυρίων κυβικών μέτρων νερού στα υδροηλεκτρικά έργα που ετοιμάζουν.

Έργα ΑΠΕ στην κλίμακα που ετοιμάζονται στο Αποπηγάδι απειλούν με ερημοποίηση μεγάλο τμήμα του βουνού, που είναι ζωτικής σημασίας για την ύδρευση της ευρύτερης περιοχής. Το Αποπηγάδι είναι ένα καταπράσινο βουνό γεμάτο από ρυάκια, πηγές και χείμαρρους, καταφύγιο για μεγάλα αρπαχτικά πουλιά όπως ο Χρυσαετός, ο Γύπας και ο απειλούμενος με εξαφάνιση Κοκκαλάς. Το μέγεθος των δεξαμενών νερού, οι γεωτρήσεις που προβλέπουν οι εταιρείες για τα υβριδικά έργα, οι 850 τόνοι τσιμέντου που απαιτεί η κάθε βάση ανεμογεννήτριας, οι πολλών χιλιομέτρων οδοί διάνοιξης, οι πυλώνες υψηλής τάσης και οι υποσταθμοί ρεύματος, θα μετατρέψουν το βουνό σε μια απέραντη βιομηχανική ζώνη. Για τα προστατευόμενα σπάνια αρπαχτικά πουλιά που ψάχνουν τροφή καθημερινά στο Αποπηγάδι, αυτό σημαίνει απώλεια ενός σημαντικού βιοτόπου και διαρκής κίνδυνος λόγω σύγκρουσης αυτών με ανεμογεννήτριες.

 
Για τους κατοίκους σημαίνει οριστικό τερματισμό οποιασδήποτε μελλοντικά ήπιας μορφής αγροτουριστικής ανάπτυξης και έλεγχος του υψηλής ποιότητας νερού του βασικού υδάτινου ταμιευτήρα του νομού Χανίων από εταιρείες. Υψηλής ενέργειας Ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία από πυλώνες υψηλής τάσης σημαίνει αυξημένα ποσοστά σε λευχαιμίες και καρκίνους στους κατοίκους, ενώ οι υπόηχοι που παράγει μια ανεμογεννήτρια σε ακτίνα δύο χιλιομέτρων, μπορούν να προκαλέσουν κατάθλιψη, σοβαρές νευρικές διαταραχές, αϋπνία και μόνιμο στρες. Δεν υπάρχει κάποιος χωροταξικός σχεδιασμός ή κάποια ενιαία περιβαλλοντική μελέτη στο Αποπηγάδι  που να θέτει κάποια όρια στις αδειοδοτήσεις των εταιρειών που ενδιαφέρονται να πραγματοποιήσουν επενδύσεις σε αιολικά και υβριδικά πάρκα.

 
Υπάρχει όμως και αναδείχτηκε στο Αποπηγάδι μια άλλη σημαντική παράμετρος του προβλήματος των ανεξέλεγκτων αιτήσεων και μετέπειτα αδειοδοτήσεων γιγάντιων αιολικών πάρκων σε πολλές κορυφές του νησιού, κρίσιμη για το φυσικό περιβάλλον όσο και για την επιβίωση των κατοίκων των ορεινών χωριών του νησιού μας. Το Δασαρχείο Χανίων επικαλούμενο υπουργική απόφαση του 1980 σύμφωνα με την οποία η χαρακτηρισμένη ως δασική γη τεκμαίνεται δημόσια, θεωρεί εαυτόν διαχειριστή των δασικών εκτάσεων στην Κρήτη. Οι εταιρείες πετυχαίνουν το χαρακτηρισμό γης έκτασης χιλιάδων στρεμμάτων  ως δασικής και δημόσιας προκειμένου να υλοποιήσουν επενδύσεις Αιολικών πάρκων, μέσω αιτήσεων στο Δασαρχείο, χωρίς καμία προσκόμιση τίτλου-συμβολαίου και τοπογραφικού όπως απαιτούνται αντίθετα να προσκομισθούν από τους απλούς πολίτες που θα αιτηθούν στην ίδια υπηρεσία τον χαρακτηρισμό της γης τους. Με τον ταχύ και εύκολο χαρακτηρισμό της γης τους ως δημόσιας και δασικής, οι λιγοστοί κάτοικοι των ορεινών χωριών διώχνονται σταδιακά από τις περιουσίες τους καθώς δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα και την υπομονή να κάνουν δικαστικούς αγώνες προκειμένου να αποδείξουν κυριότητα σε πάππου προς πάππου κληρονομημένη γη.

 
Στην περίπτωση Αποπηγάδι οι ενδιαφερόμενες  εταιρείες, ουδέποτε ενημέρωσαν  τους κατοίκους των παρακείμενων χωριών  για τις επενδύσεις τις οποίες σκόπευαν να πραγματοποιήσουν στο τόπο τους. Αντίθετα,  πέτυχαν με τις τέσσερις αιτήσεις τους για χαρακτηρισμό γης στο Δασαρχείο Χανίων, να χαρακτηρίσουν ως δασικά και "δημόσια" κτήματα 2600 στρέμματα με διάτρητες και άκυρες πράξεις αποχαρακτηρισμού γεωργικής κτηνοτροφικής και χορτολιβαδικής γης. Στη βιασύνη του να εξυπηρετήσει τις ενδιαφερόμενες εταιρείες το Δασαρχείο Χανίων ανέφερε στους αποχαρακτηρισμούς το Αποπηγάδι άλλοτε ως "Στρογγυλή Κορυφή" και άλλοτε ως "Στρογγυλό Κεφάλι". Οι δύο από τις τέσσερις πράξεις είχαν (;) αναρτηθεί σε λάθος δήμο από αυτόν στον οποίο απεικονιζόταν στα τοπογραφικά της η κάθε πράξη χαρακτηρισμού!!

 
Η εταιρεία Αιολική Μουσούρων Α.Ε. και οι υπόλοιπες θυγατρικές της EDF βρήκαν τον τρόπο να παρακάμψουν τις αντιδράσεις που προέκυψαν στο Αποπηγάδι, στα σχέδια τους για «αιολικά πάρκα» και υβριδικά, στην απέναντι από το Αποπηγάδι κορυφή «Πλακάκια». Εκεί, χωστά-χωστά, πιάνοντας έναν-έναν τους ιδιοκτήτες των χειμαδιών του βουνού και βάζοντας τους να υπογράψουν ένα ιδιωτικό συμφωνητικό με όρους τάχα εχεμύθειας και εμπιστευτικότητας και εξόφθαλμων παραχωρήσεων υπέρ της εταιρείας, κατάφεραν σκορπώντας μερικά χιλιάρικα από τα εκατομμύρια των επιδοτήσεων που θα πάρουν να κλείσουν προσωρινά το στόμα κάποιων κατοίκων. Η γη αυτή την οποία σήμερα παραχωρούν εν αγνοία τους στις εταιρείες με το ιδιωτικό συμφωνητικό που υπογράφουν, αύριο θα είναι παραχωρημένη «νόμιμα» και επίσημα από το Δασαρχείο Χανίων στις ίδιες εταιρείες, ως «δημόσια δασική»  και θα  έχουν χάσει εκτός από τη γη τους και την ευκαιρία να αγωνιστούν για να βάλουμε όλοι μαζί ένα φρένο στο ξεπούλημα τόσο του φυσικού περιβάλλοντος όσο και του τόπου μας.

 
Η εταιρεία Σάρρας και Σια έχει κάνει αιτήσεις στη ΡΑΕ, για δημιουργία Αιολικών Πάρκων σε 39 κορυφές του νησιού (μεταξύ αυτών είναι και το Αποπηγάδι) συνολικής ισχύος 1002  ΜW, με σκοπό τη μεταφορά και πώληση του παραγόμενου ρεύματος μέσω υποθαλάσσιου καλωδίου στην Αττική. Η ενέργεια που παράγεται από Αιολικά πάρκα είναι συμπληρωματική αυτής των συμβατικών σταθμών και όπου εφαρμόστηκε σε γιγάντια κλίμακα στο εξωτερικό, δεν υποκατέστησε ούτε τη χρήση των πυρηνικών ηλεκτρικών εργοστασίων, ούτε την καύση του πετρελαίου. Τη στιγμή που το ρεύμα που καλύπτει τις ανάγκες όλου του Ανατολικού Σελίνου είναι μόλις  0.5 MW, έργα ισχύος 200 MW μόνο στο Αποπηγάδι είναι ένας ανεπιθύμητος πράσινος καπιταλισμός. Θέλουμε ΑΠΕ μικρής κλίμακας σε επίπεδο οικείας, κοινότητας ή δήμων για τοπική αυτονομία και αυτάρκεια. Ας στηριχτούν έμπρακτα από την πολιτεία οι ΑΠΕ με επιδοτήσεις στα νοικοκυριά για τοποθέτηση μικρών ανεμογεννητριών και φωτοβολταϊκών, που δε θα επιβαρύνουν το φυσικό περιβάλλον και θα μας καθιστούν ενεργειακά ανεξάρτητους. Έργα που θα καλύπτουν με ανεμογεννήτριες σχεδόν όλα τα βουνά μας και τις όμορφες κορυφογραμμές των Λευκών Ορέων, εξυπηρετούν τη γιγάντωση του κέρδους των πολυεθνικών της ενέργειας και υποβαθμίζουν το περιβάλλον και την ποιότητα της ζωής μας.

 
Ο αγώνας των κατοίκων του Αποπηγαδιού είναι ένα στοίχημα για το αν θα επικρατήσει η αντίληψη του κέρδους πάνω από όλα και η επίτευξη του με όλα τα μέσα, ή αν θα δικαιωθεί η προστασία των αδύναμων αυτής της ιστορίας… της φύσης και των κατοίκων.