Aναρχόνυμος Χανιά

Διακοπές τέλος και γυρνάμε στο πολιτικό σκηνικό το οποίο φαίνεται οτι φέτος θα είναι ενδιαφέρον. Μετά απο ενα καλοκαίρι που μπήκαμε στο ΔΝΤ και φάνηκε οτι ο κόσμος είναι έτοιμος να αντιδράσει όλοι περιμένουν το μπάμ. Ποιό θα είναι το μπάμ; Ίσως ακόμη και η ΔΕΘ. Ήδη τα πράγματα είναι έκρυθμα. Παπούτσια πετάγονται στον Γεωργάκη, εφορείες καίγονται, οι φορτηγατζήδες έχουν εξαγριωθεί όπως και πόλυς άλλος κόσμος και η πορεία στην Θεσσαλονίκη ξεκινάει. Και είναι πλέον πιθανό μέσα στο χρόνο η πολιτική αμφισβήτηση να φτάσει στα μεγαλύτερα επίπεδα που έχει φτάσει σε αυτή τη χώρα. Ο Σεπτέμβριος προβλέπεται δυνατός…Ας δείξουμε όλοι μας οτι δεν θα είμαστε για πάντα τα πρόβατα που το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να δουλεύουν και να πληρώνουν. Ας δείξουμε οτι μπορούμε και να διεκδικήσουμε!

 

ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ

 

Βρισκόμαστε μπροστά σε μια ολομέτωπη επίθεση. Νιώθουμε στο πετσί μας την οικονομική αφαίμαξη, την ισοπέδωση μακροχρόνιων κοινωνικών κατακτήσεων, την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, τις απολύσεις. Στο όνομα της δημοκρατίας και της σωτηρίας του έθνους οδηγούνται σε εξαθλίωση ολοένα και μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας. Ταυτόχρονα οι διαχειριστές του κεφαλαίου, οι τράπεζες και οι επενδυτικοί οίκοι παρουσιάζουν τεράστια κέρδη και με τη στήριξη του κράτους έχουν επιβάλει μια καθημερινότητα-κόλαση.

Η απάντηση στα παραπάνω υπήρξε άμεση. Χιλιάδες κόσμου κατεβαίνει μαζικά στους δρόμους, διαδηλώνει δυναμικά και συγκρούεται με τις δυνάμεις καταστολής, παρ’ όλη την προσπάθεια εργατοπατέρων και πολιτικάντηδων να εκτονώσουν και να καταστείλουν τη διάχυτη κοινωνική οργή. Μέσα από σωματεία βάσης, συνελεύσεις γειτονιάς, συνεχείς αυτο-οργανωμένες δράσεις, ένα ευρύ φάσμα της κοινωνίας ριζοσπαστικοποιείται, ενώ ταυτόχρονα συνειδητοποιεί πως το όνειρο της κοινωνικής ανέλιξης, της ευημερίας και του πλουτισμού αποδείχθηκε απατηλό.

Απέναντι στους κοινωνικούς αγώνες, το κράτος και τα τσιράκια του (μπάτσοι, μμε) αντιπαραβάλουν την καταστολή και την τρομοκρατία. Σε κάθε γωνία υπάρχει αστυνομία. Κυριαρχεί το δόγμα της μηδενικής ανοχής. Πορείες διαλύονται με τόνους χημικά, ξύλο και συλλήψεις αγωνιστών. Το υποτιθέμενο κράτος πρόνοιας είναι ξεκάθαρα πλέον ένα αστυνομικό κράτος με οργουελική οργάνωση. Κάμερες παντού, τρομοκράτηση εργαζομένων, προληπτικές συλλήψεις, ποινικοποίηση φιλικών σχέσεων, επιθέσεις σε στέκια και κοινωνικούς χώρους, τρομονόμοι, σπίλωση αγωνιστών από τα μμε, εξοντωτικές ποινές και εγκλεισμοί στα κολαστήρια που θέλουν να ονομάζουν σωφρονιστικά ιδρύματα. Είναι κάτι παραπάνω από εμφανές πως η κρατική καταστολή στοχεύει σε κάθε κοινωνικό υποκείμενο που αντιστέκεται στην καλπάζουσα βαρβαρότητα. Τα περί πάταξης της εγκληματικότητας και “προστασίας του πολίτη” είναι μόνο για τους αδαείς ή τους εχθρούς μας.

Αυτή τη στιγμή υπάρχουν δεκάδες αγωνιστές έγκλειστοι στα κελιά της δημοκρατίας τους και εκατοντάδες άλλοι που διώκονται είτε λόγω μιας γενικότερης συγκρουσιακής πολιτικής δράσης, είτε λόγω αξιοπρεπούς ατομικής επιλογής, είτε επειδή η ενεργή τους συμμετοχή στους κοινωνικούς αγώνες τούς έβαλε στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής. Επιλογές που τους έφεραν απέναντι στο κράτος, το κεφάλαιο και τους θεσμούς, σε μια εποχή που το καθεστώς οργανώνει τις άμυνες του απέναντι στην κοινωνική/οικονομική κρίση, ψάχνοντας εξιλαστήρια θύματα για τον παραδειγματισμό της κοινωνίας. Σύντροφοι επικηρύσσονται με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ και άλλοι έρχονται αντιμέτωποι με τεράστιες εγγυήσεις και εξαντλητικές δίκες.

Απ’ τη μεριά μας στεκόμαστε αλληλέγγυοι σε όσους βρίσκονται αιχμάλωτοι για τις πολιτικές τους επιλογές. Πόσο μάλλον σε μια τέτοια περίοδο κοινωνικής αναταραχής, αντιλαμβανόμαστε την ανάγκη υλικής στήριξής τους. Επιλέγουμε να μην τους αφήσουμε μόνους. Θα βαδίσουμε μαζί με αυτούς που επιλέγουν το δρόμο για την κοινωνική απελευθέρωση. Μέσα κι έξω απ’ τα κελιά συνεχίζουμε να στεκόμαστε απέναντι στις επιλογές της κυριαρχίας, προτάσσοντας την αλληλεγγύη και τη συλλογικότητα. Για την ελευθερία και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια…

 

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

ΟΙ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΟΙ, ΑΛΛΑ ΠΟΤΕ ΜΟΝΟΙ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ στους ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ στους ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

 

συνέλευση αναρχικών/αντιεξουσιαστών – “σαλταδόροι”

Η μικρή μας ιστορία .

Η αφορμή δόθηκε από τα κρούσματα βίας ακροδεξιών στη γειτονιά μας. Είναι γνωστό ότι στη χαλεπα υπάρχει δραστηριότητα σε σχέση με άλλες γειτονιές. Υπήρχε λοιπόν η ανάγκη να συναρτήσουμε ο ένας τον άλλο, να μιλήσουμε μεταξύ μας και προς την ευρύτερη κοινωνία και να αντιδράσουμε .
    Τον ίδιο καιρό, διαπιστώσαμε στις πρώτες μας συναντήσεις ότι μια γειτονιά έχει περισσότερα προβλήματα, ή απλώς ζητήματα, που θα πρέπει να προσέξουμε. Ένα ζήτημα είναι οι ελεύθεροι χώροι και η λειτουργία τους. Ένα άλλο οι ευπαθείς κοινωνικές ομάδες όπως οι μετανάστες.
    Οι συναντήσεις μας συνεχίζονταν κάθε βδομάδα, γνωριστήκαμε καλύτερα κι αυτό που ήταν αρχικά μια ετερόκλητη παρέα κατοίκων της Χαλεπας, έγινε συνέλευση.

Τι σημαίνει συνέλευση .

    Αυτό που επιδιώκουμε είναι να μπορούμε να συμμετέχουμε όλοι ισότιμα στη διαδικασία επίλυσης των προβλημάτων της γειτονιάς μας : αυτό είναι η συνέλευση .
    Πρακτικά, όλοι οι κάτοικοι που συμμετέχουν στη συνέλευση έχουν ισότιμο λογο και δυνατότητα να καταθέσουν την άποψη τους ενώπιον της συνέλευσης. Προαπαθουμε, για πρακτηκους λογους να μην διακόπτει ο ένας τον άλλο, αλλα και να μη μακρηγορουμε. Δεν ειμαστε πια απλως μια παρεα, οποτε ο διαλογος αποκτα ένα διαφορετικο χαρακτηρα. Καταθτουμε τις απόψεις μας στη συνέλευση, στο κέντρο. Για τον ίδιο λογο αποφεύγουμε να δημιουργούνται «πηγαδάκια»
    Στη συνέχεια η συνέλευση ψηφίζει για τις κινήσεις που θα κάνουμε …. Κι έπειτα κάνουμε αυτό που λέμε !

Θέματα

    Είμαστε ανοιχτοί σε οποιοδήποτε θέμα τεθεί στη συνέλευση. Μας απασχολούν διάφορα προβλήματα γειτονιάς αλλά και πολιτιστικές εκδηλώσεις, από μια πιο δημιουργική άποψη. Μας ενδιαφέρει επίσης να γνωριστούμε καλύτερα μεταξύ μας και η γειτονιά να μην είναι πια μια ψυχρή κι απρόσωπη έννοια. Η γειτονιά είναι ένα κομμάτι ζωης μας που τείνει να χαθεί στη σκιά των τηλεοράσεων και του απομονωτισμού.

                              Η γειτονιά είναι ένα βίωμα. Η συνέλευση το πρώτο βήμα

                                                                                                               Συνέλευση Γειτονιάς

πηγη: Κοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών Χανίων

Απο το Indymedia Athens

την κυριακή 7.6, περίπου 35-40 σύντροφοι πραγματοποίησησαν παρέμβαση στις Καλύβες και στο Γαβαλοχώρι Αποκορώνου στο νομό χανίων. Η παρέμβαση είχε να κάνει με την πρόσφατη φασιστική επίθεση εμπρησμού του αυτοκινήτου αγωνιστή με αντιρατσιστική δράση στο Γαβαλοχώρι την Πέμπτη 3.6.

Μοιράστηκαν κείμενα πόρτα-πόρτα, σε μαγαζιά και καφενεία. Επίσης τοιχοκολλήθηκε το κείμενο σε αρκετά σημεία του χωριού. Σε ένα σημείο, σβήστηκαν και κάποια φασιστικά συνθήματα.

οι αντιδράσεις από τους κατοίκους ήταν σχετικά μουδιασμένες, από μια άποψη ίσως λογικό, αν αντιληφθούμε τις σχέσεις που επικρατούν στα χωριά και τις αντιδράσεις σε σχέση με "εξωτερικούς-επισκέπτες". παρ' όλα αυτά υπήρχαν και κάποια θετικά σχόλια.

την τετάρτη 9.6 έχει καλεστεί συζήτηση για τη συνέχιση των δράσεων, που θα φιλοξενηθεί στο στέκι μεταναστών στις 20.00

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1181549

Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΑΓΜΕΝΟΣ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΜΑΣ

  Στις 03/06 στις 17:00 το απόγευμα, στο Γαβαλοχώρι φασιστοειδή βάζουν φωτιά στο αυτοκίνητο αγωνιστή με αντιφασιστική δράση. Ένα γεγονός το οποίο έρχεται να προστεθεί σε άλλα ανάλογα συμβάντα πανελλαδικά αλλά και σε τοπικό επίπεδο. Συγκεκριμένα στα χανιά και σε κάποια χωριά του νομού παρατηρείται μια ένταση φασιστικών – ρατσιστικών επιθέσεων απέναντι σε μετανάστες και σε αγωνιστές με αντιρατσιστική δράση. Με πιο πρόσφατα παραδείγματα το χάραγμα του αγκυλωτού σταυρού σε χέρι καθηγήτριας στα χανιά, η οποία έκανε δωρεάν μαθήματα σε μετανάστες, αλλά και τον ξυλοδαρμό μεταναστών σε χωριό του Αποκόρωνα.

  Σε μια περίοδο οικονομικής/κοινωνικής κρίσης, όπου η ανεργία και η εκμετάλλευση έχουν πάρει μεγάλες διαστάσεις, το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας έχει αρχίσει να βιώνει ακόμα πιο άμεσα την καταπίεση, με αποτέλεσμα να συσσωρεύει οργή. Απ’ αυτό το κομμάτι της κοινωνίας δε θα μπορούσαν να λείπουν οι νέοι μαθητές, οι οποίοι έχουν κάθε λόγο να είναι οργισμένοι λόγω του πιεστικού προγράμματος τους (μαθήματα – φροντιστήρια) και της αβεβαιότητας που τους επιφυλάσσει το μέλλον. Το θυμό αυτό του νέου, αλλά και του κάθε καταπιεσμένου, έρχονται να εκμεταλλευτούν οι φασίστες και να τον στρέψουν προς τον “ξένο”-μετανάστη (αδύναμο κομμάτι κοινωνίας που βιώνει αυτό πρώτα την καταπίεση) και όχι στον πραγματικά υπαίτιο που μας οδήγησε στις άγριες σημερινές συνθήκες, κάτω από τις οποίες αναγκαζόμαστε να ζούμε. Γι’ αυτό παρατηρούνται έντονα φαινόμενα ρατσισμού και κυρίως μέσα σε σχολεία, με επιθέσεις μαθητών σε μετανάστες συμμαθητές τους και τη δημιουργία κλίματος τρομοκρατίας σε άλλους μαθητές, που απλώς μπορεί να μην συμφωνούν με τέτοιου είδους αντιλήψεις.

  Τα ιδία φαινόμενα ρατσισμού που έχουν βιώσει έντονα στο παρελθόν οι έλληνες ως μετανάστες σε γερμανία, αμερική και αυστραλία, σε χώρες που δεν τους δέχτηκαν με “ανοιχτές αγκάλες”, όπου αναγκαστήκαν να δουλέψουν στις χειρότερες δουλειές και αντιμετωπίστηκαν σαν μιάσματα, δεν μπορούν να σβηστούν από τη μνήμη. Αλλά ούτε μπορούν να ξεχαστούν από τους ντόπιους οι μεγάλοι αιματηροί αγώνες που δόθηκαν στον τόπο τους ενάντια στη χιτλερική θηριωδία.

  Με όπλο τη μνήμη, είναι πλέον επιτακτική ανάγκη όλοι μας να αντιμετωπίσουμε κάθε φαινόμενο φασιστικής – χιτλερικής συμπεριφοράς στα σχολεία μας, στις γειτονιές μας και στο ευρύτερο κοινωνικό μας περιβάλλον. Την ώρα που η κρατική συμμορία επιτίθεται με τον πιο άγριο τρόπο στην κοινωνία (νέα μέτρα, ασφαλιστικό), δεν μπορούμε παρά να είμαστε ενάντια σε κάθε συμπεριφορά που δηλητηριάζει τον κοινωνικό αγώνα και σπέρνει το μίσος και το φόβο. Δεν μπορούμε παρά να απομονώνουμε λογικές που μας αποπροσανατολίζουν από το ποιος είναι ο πραγματικός μας εχθρός. Δεν μπορούμε παρά να είμαστε αλληλέγγυοι με όποιον καταπιέζεται, είτε είναι ντόπιος είτε μετανάστης.  

ΕΞΩ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΑΠ’ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ

ΕΞΩ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΑΠ’ ΟΛΟ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ  

αντιφασίστες/τριες

Απο τα Χανιώτικα Νέα

"Ολα τα γεγονότα του «Στόλου της Ελευθερίας» αποδεικνύουν ότι το κράτος του Ισραήλ είναι βάρβαρο". Συγκλονιστικές στιγμές από την επίθεση των ισραηλινών κομμάντος σε βάρος των ακτιβιστών, την αιχμαλωσία των τελευταίων και τα βασανιστήρια που δέχθηκαν τις ημέρες της αιχμαλωσίας τους περιέγραψε ο Αμπντούλ Χατζή, μέλος του Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης, ο οποίος επέβαινε στο πλοίο "Σφενδόνη" των ακτιβιστών. Ο Αμπντούλ, που ζει 18 χρόνια στα Χανιά, αφού εξέφρασε τα συλληπητήριά του "για τις οικογένειες των δολοφονηθέντων συντρόφων", σημείωσε πως "αυτή η δολοφονία έδειξε πόσο βάρβαρο είναι το κράτος του Ισραήλ, που έχει από πίσω την Ε.Ε. και τις ΗΠΑ".
ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ
Ερωτηθείς για τις κατηγορίες των Ισραηλινών ότι οι ακτιβιστές είχαν όπλα και δεν μετέφεραν μόνο ανθρωπιστική βοήθεια, ο Αμπντούλ επισήμανε πως σε όλα τα πλοία δεν υπήρχε ούτε ένα όπλο, ούτε βρήκαν κάτι τέτοιο οι Ισραηλινοί και ότι τα πλοία είχαν ελεγχθεί από τις λιμενικές αρχές της Ελλάδας εξονυχιστικά κατά την αναχώρηση τους.
"Η αποστολή μας είχε ένα ξεκάθαρο σχέδιο. Να φτάσουμε στη Γάζα, δίνοντας ένα πολιτικό μήνυμα ότι "φτάνει πια, να είναι 1.5 εκ. κόσμος σε μια τεράστια φυλακή, με βασανιστήρια κάθε μέρα". Είχαμε στο μυαλό μας ότι δεν πάμε για κρουαζιέρα, δεν πάμε διακοπές. Πάμε με ένα καθαρό στόχο για να δείξουμε το πρόβλημα σε όλο τον πλανήτη και ή θα το πετύχουμε αυτό ή θα χάσουμε τη ζωή μας και θα δημουργηθεί ένα κίνημα ενάντια σε αυτούς που τρομοκρατούν ένα ολόκληρο λαό" ανάφερε το μέλος του Φόρουμ Μεταναστών.
Στη συνέχεια παραθέτουμε την περιγραφή του από τα γεγονότα όπως τα έζησε.
Η ΕΠΙΘΕΣΗ
"Το βράδυ των γεγονότων διαπιστώσαμε δύο φρεγάτες στα 5 μίλια. Πιστέψαμε ότι θα μας ακολουθούν μέχρι να φτάσουμε στα 12 μίλια από τη Γάζα. Ομως 75 μίλια είδαμε τις φρεγάτες να πλησιάζουν πάρα πολύ, ήλθαμε τα πλοία του "στόλου της ελευθερίας" πολυ κοντά το ένα στο άλλο. Μας πλησίασαν πάνω απο 50 φουσκωτά και μέσα σε λίγα λεπτά έγινε επίθεση ταυτόχρονα σε όλα τα πλοία. Στο δικό μας ήλθαν 6 φουσκωτά από μπροστά, 4 από πίσω και 2 από τα πλάγια, φώναζαν να σταματήσουμε το πλοίο. Ο καπετάνιος απάντησε ότι είμαστε στα διεθνή ύδατα και δεν έχουν δικαίωμα να μας σταματήσουν. Αρχισαν να πυροβολούν στον αέρα. Επειδή το πλοίο μας ήταν κοντό οι κομμάντος του Ισραήλ ανέβηκαν πάνω. Εμείς είχαμε σχέδιο να μην αφήσουμε το πλοίο να πέσει στα χέρια τους. Εξι άτομα μπήκαμε μέσα στη γέφυρα για να τους αποτρέψουμε. Εριξαν μέσα χειροβομβίδες κρότου και καπνογόνα πιστεύοντας ότι θα μας βγάλουν έξω. Είδαν ότι δεν βγαίναμε και μπήκαν μέσα και άρχισαν να κτυπούν τον καπετάνιο. Προβάλλαμε αντίσταση γιατί είχαμε δίκιο, παλέψαμε για 20 λεπτά. Είχαν όπλα, χειροβομβίδες, τα πάντα εμείς είχαμε μόνο τα χέρια μας και πλαστικές καρέκλες. Κτύπησαν τον καπετάνιο στο κεφάλι, κόπηκε το αυτί του. Προσπάθησα να πιάσω το τιμόνι και με τον υποκόπανο ένας στρατιώτης με κτυπούσε με δύναμη στο χέρι και μου το έσπασε. Μπήκαν και άλλοι στρατιώτες πάνω στο πλοίο πάρα πολλοί. Κυνηγούσαν τους δημοσιογράφους για να τους πάρουν τις κάμερες και τις φωτογραφίες. Ολοι προτίμησαν να τα πετάξουν στη θάλασσα μαζί με τα κινητά για να μην πάρουν στα χέρια τους το υλικό που είχαμε και τις φωτογραφίες. Δίπλα στο Τουρκικό πλοίο που δέχθηκε επίθεση επίσης είδαμε ανθρώπους με μπουκάλια νερού και παπούτσια να προσπαθούν να αντιμετωπίσουν στρατιώτες πάνοπλους που είχαν εισβάλει σε αυτό. Υπήρξε αντίσταση γιατί εμείς δεν είχαμε μπει σε καμία χώρα, είμασταν σε διεθνή νερά, δεν είχαν το δικαίωμα να μας σταματήσουν κα να μας ελέγξουν."
Η ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ
"Μας έδεσαν με σκοινιά μπλε, πολύ δυνατά, μας έριξαν κάτω δεν άφηναν να σηκωθούμε. Ενα Αμερικάνο που τον είχαν δεμένο σε χέρια και πόδια τον βασάνισαν πολύ. Αντιδράσαμε διαμαρτυρηθήκαμε τον έλυσαν και αυτός έπεσε στη θάλασσα σε μια προσπάθεια να καθυστερήσει το πλοίο. Ο καπετάνιος έκανε μια δολιοφθορά στη μηχανή, το κατάλαβαν και τον κτύπησαν άσχημα. Νερό δεν μας έδιναν, να πάμε στην τουαλέτα δεν μας άφηναν, τσιγάρο να κάνουμε μας έβριζαν και δεν άφηναν, κάποιοι που ήθελαν να προσευχηθούν δεν τους άφησαν. Κάποια στιγμή μας έφεραν πιάτα από το φαγητό που είχαμε στις προμήθειες μας και είχαν και κάμερες μαζί τους. Ηθελα να δείξουν ότι μας έδωσαν φαγητό και ότι μας τάισαν. Το πετάξαμε στη μούρη τους, το φαγητό ήταν δικό μας και δεν θέλαμε να μας το δώσουν μπροστά στις κάμερες."
ΣΤΟ ΙΣΡΑΗΛ
"Φτάσαμε στο λιμάνι, ήταν γεμάτο στρατιώτες και πάρα πολλές σκηνές. Εκεί ήταν σε άλλα αστυνομία, σε άλλα η Μοσάντ η μυστική αστυνομία. Μας ασκήθηκε τρομοκρατία, να υπογράψουμε ότι παραβιάσαμε τα σύνορα του Ισραήλ, πολλοί κτυπήθηκαν και έφαγαν άγριο ξύλο. Μας έφερναν χαρτιά στα εβραϊκά και μας έλεγαν υπογράψτε για να φύγετε γρήγορα. Χωρίς μεταφραστή, χωρίς να ξέρουμε τι λένε αυτά τα χαρτιά. Οποιος δεν υπέγραφε με κτυπήματα μας πήγαιναν σε σκηνές της Μοσάντ και μας ρωτούσαν διάφορα πράγματα, έπαιρναν φωτογραφίες, ασκώντας σωματική και ψυχολογική βία. Από τις 4.30 που πήραν το καράβι μέχρι τις 11 το επόμενο βράδυ ήμασταν σε ανάκριση. "
ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ
"Μας πήγαν όπως είπαν στις σύγχρονες φυλακές τους και το μόνο που δεν υπήρχε ήταν ποντίκια. Δεν είχαμε νερό, φαγητό, ούτε φως. Δεν μπορούσαμε να κοιμηθούμε. Οταν πήγαινε κάποιος να κοιμηθεί ορμούσαν μέσα 5-6 στρατιώτες και φώναζαν ένα όνομα, δήθεν ότι έψαχναν κάποιον ο οποιος δεν υπήρχε. Ζούσαμε με ζέστη 42 βαθμοί και αυτοί είχαν αιρκοντίσιον. Τους ζητήσαμε να μας βγάλουν έξω να πάρουμε αέρα. Δεν το επέτρεψαν Πήραμε απόφαση να σπάσουμε τα 10 άτομα που είμασταν στο κελί την πόρτα. Μετά από αυτό μας άφησαν για 5 λεπτά να κάνουμε ένα τσιγάρο. Οταν πέρασαν 5 λεπτά μας είπαν να επιστρέψουμε μέσα στο κελί, εμείς είπαμε ότι θέλουμε να μείνουμε περισσότερο και μας έδειραν με γκλομπ. Για τρεις ημέρες δεν είχαμε φάει, δεν είχαμε πιεί νερό, δεν είχαμε κοιμηθεί.
Επειδή μου είχαν σπάσει το χέρι με πήγαν σε νοσοκομείο στο Τελ Αβίβ, ήταν εκεί πολίτες και μας έφτυναν λες και είμασταν τρομοκράτες. Οι νοσοκόμες μας έλεγαν βγάλε τα ρούχα σου για να κάνεις εξετάσεις, μόλις ξεντυνόσουν έβγαζαν τις κουρτίνες σε κοιτούσαν και γελούσαν. Δεν είδα πολίτες να διαμαρτύρονται για τη βάρβαρη επίθεση που δεχθήκαμε".
ΠΕΙΡΑΤΕΙΑ
"Ξέραμε ότι δεν είμαστε σε κρουαζιέρα ούτε πάμε για διακοπές. Πήγαμε ειρηνικά μόνο με ανθρωπιστική βοήθεια και φύγαμε μόνο με τα διαβατήρια και τα φάρμακα μας. Είναι και κλέφτες. Μας πήραν όλα τα ρούχα, τα λεφτά, τις κάμερες αλλά φάνηκε και σε όλη την ανθρωπότητα ότι είναι δολοφόνοι. Δεν περιμένουμε να καταδικαστούν από τους διεθνείς οργανισμούς, είναι αδύνατο γιατί τους καλύπτουν τόσα χρόνια. Θέλουμε να ξεσηκωθούν τα κινήματα σε όλο τον κόσμο, και να δυναμώσει ο αγώνας για μια ελεύθερη Παλαιστίνη".

“Είμαι περήφανος”

Ταλαιπωρημένος, με σπασμένο χέρι αλλά περήφανος για τη στήριξη που είχε από τους συναγωνιστές και τους απλούς πολίτες. "Είμαι περήφανος για τους συντρόφους μου που με βοήθησαν να γυρίσω πίσω, γιατί η κυβέρνηση παρόλο που ζω στην Ελλάδα νόμιμα εδώ και 17 χρόνια δεν έκανε τίποτα. Καμία πρεσβεία, κανένα κράτος δεν ενδιαφέρθηκε για την τύχη μου στο βάρβαρο κράτος του Ισραήλ. Οταν ήλθε κάποιος από την Ελληνική πρεσβεία και οι υπόλοιποι Ελληνες του είπαν ότι εδώ είναι και ένα παιδί που ζει 17 χρόνια μόνιμα στην Ελλάδα είπε "δεν είναι δικό μας θέμα." Ευχαριστώ τους ανθρώπους που έκαναν ότι μπορούσαν για να ελευθερωθώ, τον διοικητή στο αεροδρόμιο της Ιορδανίας, τον αντιδήμαρχο τον κ. Σαματά, όλους όσους συνέβαλλαν και δεν τους ξέρω."

Διεκδικώντας μια καλύτερη γειτονιά

Οι σχέσεις των ανθρώπων της γειτονιάς πάντοτε είχαν καθοριστικό ρόλο στις χαρές και τα προβλήματα των ανθρώπων, στην καθημερινότητά τους στις ζωές τους. Ψάχνοντας αυτό, και διαπιστώνοντας κοινούς προβληματισμούς που έχουν να κάνουν με θέματα της Νέας Χώρας, ξεκινήσαμε ανοιχτές συναντήσεις, όπου γνωριζόμαστε, συζητάμε και ενεργοποιούμαστε για να βρούμε τρόπους που θα κάνουν τη γειτονιά μας και τη ζωή μας καλύτερη.

Η πρωτοβουλία κατοίκων για το στρατόπεδο Μαρκοπούλου κατάφερε, ευαισθητοποιώντας τη χανιώτικη κοινωνία, να αποτρέψει την εκμετάλλευσή του και να ενισχύσει τη συνεχή κοινή διεκδίκηση του στρατοπέδου ως ελεύθερου δημόσιου χώρου πρασίνου. Πιστεύουμε ότι τέτοιες συλλογικές κινητοποιήσεις μπορούν να αναδείξουν και να λύσουν ζητήματα που αφορούν τη γειτονιά μας, την πόλη μας, τη ζωή μας.

Έχουμε ήδη διαπιστώσει και ενεργοποιηθεί για διάφορα ζητήματα της γειτονιάς που χρήζουν της προσοχής μας. Προτεραιότητα όμως δίνουμε στα παρακάτω δυο θέματα:

–         Στις 30 Απρίλη πήραν φωτιά οι παλιές αποθήκες της ΑΒΕΑ μαζί με τις από αμίαντο σκεπές τους. Ο αμίαντος αυτός θα έπρεπε ήδη να έχει απομακρυνθεί κάτω από ελεγχόμενες συνθήκες, καθώς αποτελεί κίνδυνο για τη δημόσια υγεία, αφού μάλιστα οι αποθήκες γειτνιάζουν με γυμνάσιο, λύκειο, δημοτικό σχολείο, παιδικό σταθμό της περιοχής. Ζητάμε την άμεση και ασφαλή απομάκρυνσή του.

–         Τα ΠΕΥΚΑΚΙΑ, το πάρκο της Ν. Χώρας, είναι ο ελεύθερος δημόσιος χώρος πρασίνου της γειτονιάς μας. Βρισκόμαστε εκεί, εμείς και τα παιδιά μας, υπερασπίζοντας την ελεύθερη δημόσια χρήση του. Διεκδικούμε αυτός ο χώρος να είναι καθαρός (πρόκειται να πραγματοποιήσουμε συμβολικό καθαρισμό του πάρκου), συντηρημένος και κυρίως ζωντανός χώρος που θα φιλοξενήσει δράσεις αναψυχής, συνεύρεσης, αλληλεγγύης (χαριστικό παζάρι, παραστάσεις Καραγκιόζη,  ρεφενέ γλέντια).

Θέλουμε και χρειαζόμαστε τη συμμετοχή και στήριξη όλων σας στη συλλογική αυτή προσπάθειά μας.

Ανοικτή συνέλευση κατοίκων Νέας Χώρας

Η επόμενη ανοικτή συνέλευση θα γίνει στο πάρκο στα πευκάκια την ΠΕΜΠΤΗ 10 ΙΟΥΝΗ στις 8.00 το βράδυ.

Μετά τις πολυπληθής (δεδομένου οτι καλέστηκαν μέσα σε μία μέρα) πορείες που έγιναν τη πρώτη του μηνός σε Αθήνα, θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις για την επίθεση του Ισραήλ στον "στόλο της ελευθερίας" καλέστηκαν συγκεντρώσεις και για τις 3 του μήνα. Δυστηχώς και στα Χανιά και στις άλλες πόλεις ο κόσμος ήταν πολύ λιγότερος.

Στα Χανιά μαζεύτηκαν γύρω στα 100 άτομα που και πάλι όπως και στην προηγούμενη πορεία για το θέμα, πολλοί απο αυτούς ήταν κόσμος μη πολιτικοποιημένος που δεν κατεβαίνει συχνά. Τελικώς δεν έγινε πορεία λόγω της μικρής προσέλευσης.